zaterdag 31 december 2022

Stilstaan bij het evangelie

Zondag 1 januari 2023 – Maria, Moeder van God (Lucas 2, 16-21)

In het stukje evangelie dat voorafgaat aan de tekst die we vandaag lezen, hoorden (en zagen) de herders een engel. Zij schrokken hevig. Maar de engel zei: “Schrik niet, want ik heb een goede boodschap voor u, een grote vreugde voor het hele volk. Vandaag is in de stad van David uw redder geboren; Hij is de Messias, de Heer.” De herders haastten zich naar Bethlehem en vonden het kind, Maria en Jozef zoals de engelen hen gezegd hadden. ‘Zij maakten bekend wat hun over dit kind was gezegd.’ (Lc. 2, 17) Misschien begrepen zij niet alles wat de engelen bedoelden maar zij werden wel de boodschappers van het goede nieuws.
‘Maria bewaarde dit alles in haar hart en dacht erover na.’(Lc.2, 19)
De herders en Maria begrepen wel dat dit kind een uitverkoren kind was.
Dit kind, Gods Zoon, kon maar geboren worden omdat ze ‘ja’ had gezegd toen een engel haar maanden geleden de boodschap bracht dat ze de Moeder van Gods Zoon zou worden. ‘Mij geschiede naar uw woord’, had ze nederig geantwoord.
Misschien hebben we er ook nooit aan gedacht dat ook onze eigen moeder ja heeft gezegd, en dat we zonder haar ‘ja’ niet zouden bestaan. En zo wordt het feest dat we vandaag vieren, en dat is het feest van de Moederschap van Maria, ook een feest van alle moeders waar ook ter wereld. Een feest van dank om het leven, dank om de liefde en de zorg, dank om ons bestaan.
Laten we zoals de herders en Maria Gods Woord in ons hart bewaren en verkondigen.

Pastor Chris

Soms hoop Ik
dat je iets van de gehaastheid
van de herders hebt
– zegt God –
en dat je op zoek durft te gaan
naar plaatsen en naar mensen
waar en bij wie Ik geboren word.
Maar soms hoop Ik
dat je ook iets
van de innerlijke rust van Maria hebt
en dat je mijn boodschap van vrede
in je hart koestert
als een kostbare schat.
In het gelaat van de arme
en in de handen van de eenzame
kun je Mij ontmoeten
en een oase van vreugde ontdekken,
die aan je leven een nieuwe
en eeuwige horizon geeft,
vol geluk en zegen.

Erwin Roosen


Maria: Moeder Gods, ook in de kruisdood van haar zoon,
Agulu Lake Cultural Museum
© Okechukwu4u via wikimedia commons

vrijdag 30 december 2022

Maria, moeder van God?

Komende zondag is het Nieuwjaar, en dit jaar op een zondag! Ik zal niet te lang en te uitbundig feest mogen vieren op Oudejaar als ik er fris en monter wil staan tijdens de eerste eucharistieviering van het nieuwe jaar! Wat velen onder ons misschien niet weten is dat 1 januari in de liturgie een hoogdag is. We vieren dan het feest van Maria Moeder Gods. Af en toe hoor ik van mensen dat ze deze titel van Maria nogal vreemd vinden. En dat is ook wel een beetje zo. Hoe kan een vrouw nu de moeder van God zijn? Deze titel van Maria is in het Grieks ‘Theotokos’ en stamt uit het concilie van Efese dat plaatsvond in het jaar 431. Toen bepaalden de concilievaders dat Maria, door moeder van Jezus te worden, ook Moeder Gods genoemd kon worden, daar Jezus de Zoon van God is. In 1969 bepaalde paus Paulus VI dat het feest van de Moeder Gods op 1 januari gevierd moest worden. Het is goed om een week na Kerstmis de aandacht te richten op Maria. Want zij is degene die het allemaal mogelijk heeft gemaakt. God vroeg haar in alle vrijheid of zij moeder van Jezus wou worden. Hij deed dit niet met machtsvertoon of met dwang, maar legde de vrijheid om dit al dan niet te doen volledig bij Maria zelf. En zij zei uiteindelijk ‘ja’. Ze stemde ermee in om mede door haar God tastbaar aanwezig te laten komen in deze wereld. Door haar kon God zijn liefde concreet laten worden voor ons. Dit maakt haar volledig tot ‘Moeder Gods’, want zij laat toe dat God geboren kan worden. Laten we dus opkijken naar haar op de komende Nieuwjaarsdag, want zij leert ons om ja te zeggen aan God, om mee te werken aan het laten verdervloeien van zijn liefdesstroom in deze wereld, en dit een gans nieuw jaar lang! Alvast een gezegend 2023, en moge de Moeder Gods ons hierbij inspireren. En om nog even bij haar te verwijlen, hierbij het ingetogen ‘Mother of God’ van de Engelse componist John Tavener.

Pastor Gino


donderdag 29 december 2022

Waar de sterre bleef stillestaan...

De dagen na Kerstmis lijkt de tijd wel stil te staan. De stroom aan mails en andere berichten lijkt wel opgedroogd, er is plotseling tijd voor het moment zelf. Ik herinner mij dat het in een (ver) verleden, toen ik nog student was, ook al zo was: nooit was ik er in de Kerstvakantie in geslaagd om mijn voornemens (qua studiestof verwerken) waar te maken. Wat over blijft is tijd voor jezelf of tijd voor anderen, gewoon leven zonder zo vaak op de klok te kijken en met een zeker ongeloof over wat straks allemaal weer op gang zal trekken.
Het zijn dagen waarop er sprake zou kunnen zijn van wat verveling: de tijd wordt immer niet vooraf ingevuld, maar het is vaak aan het moment zelf om te bepalen wat te doen. De inspiratie van het ene moment is dan groter dan van het anderen. Wat overblijft is de tijd wat laten stilstaan en gewoon bij jezelf of bij elkaar te verwijlen en thuiskomen en wonen in het moment zelf.
Straks worden de dagen weer langer. Dan is er vanzelf een perspectief, een richting - we trekken weer op weg richting zomer - al moeten we daartoe natuurlijk nog een hele weg afleggen. Daar zijn we nu nog niet aan toe. Zoals elke week één "dag van de Heer" heeft, heeft ook het jaar enkele "weken voor de Heer" en de Kerstweek is er daar ongetwijfeld één van! 

Tony, pastor

woensdag 28 december 2022

Lichtbron

Op de voorbije kerstmarkt van Anderlecht stonden we met een chalet om allerlei religieuze dingen te verkopen ten voordele van Welzijnszorg. Eén van die voorwerpen was deze ‘lichtbol’, ik heb geen betere naam. Als een koepel, als het ware een hemelgewelf staat hij boven een kaarsje of een led-licht. Enerzijds om het beschermen en te behoeden om gedoofd te worden, anderzijds om het nog meer uitstraling te geven. Op het broze, breekbare koepeltje, in deze dagen, een kersttafereel. Het stalletje wordt van binnenuit verlicht. En zo geeft deze kleine lichtbron de diepere betekenis van Kerstmis weer: het pasgeboren kind in de kribbe wil een licht zijn voor iedereen. Een nieuw licht is opgegaan over de wereld. Tegelijk is dit licht ook een bron van warmte, warmte voor allen die in de schaduw leven en in de kou blijven staan, omdat er ook voor hen geen plaats is in de herberg. Geeft het koepeltje genoeg licht opdat we ze zien staan of liggen in onze stad? Hij zag hen staan, Hij ging in op hun vragen om genezing, om vergeving. Hij strekte zijn helende hand naar hen uit. Voor ons is er geen andere weg dan Hem daarin te volgen.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

dinsdag 27 december 2022

Ziek met Kerst

Het zat er al enkele dagen aan te komen, maar vrijdag kwam het er helemaal van: ik werd ziek. Koorts, hoest, zwaar hoofd, geweldig moe… Een zelftest maakte duidelijk dat het gelukkig geen Covid was. Dus een griepachtige toestand. De kerstvieringen waren klaar, maar ik was niet klaar voor de vieringen. Het zou niet gaan om voor te gaan. Gelukkig waren mijn hulpvaardige confraters bereid en in de mogelijkheid om ondanks hun eigen drukke bezigheden in deze dagen mij te vervangen voor de diensten die mij waren toevertrouwd. Ik ben hen daar heel erkentelijk en dankbaar voor. Ook ben ik dank verschuldigd aan de mensen met wie we de vieringen hadden voorbereid en die alles tot een goed einde hebben gebracht.
Zo heb ik Kerstavond en Kerstmis snotterend, hoestend en zwetend, maar toch rustend doorgebracht. Ik wist mij verbonden met onze gemeenschap. En ook met zovele mensen die alleen zijn in de kerstdagen. Ik heb ook kunnen bidden in verbondenheid met de mensen in Oekraïne en elders die deze dagen in zware omstandigheden moeten doorbrengen.
En ik was in het gezelschap van Klara. Wellicht zijn er nog een aantal onder u die de radio hadden opstaan en naar ‘Kerst op Klara’ luisterden. De ganse dag heel mooie muziek, afwisselend en toch aangepast, met soms diepzinnige teksten of verhalen. Zo ontdekte ik een hedendaags muziekstuk dat ik nog niet kende: ‘Totus tuus’ van Henryk Gorecki. Hij componeerde het in 1987 ter gelegenheid van het derde bezoek van paus Johannes Paulus II aan Polen. De tekst is van Maria Boguslawska en is een verwijzing naar de leuze van de paus: ‘totus tuus’, ‘ik ben helemaal van jou’.
Graag laat ik u dit stuk horen ter ere van Maria, die we op 1 januari bijzonder gaan eren als ‘Moeder Gods’.

Maria! Totus tuus sum, Maria, Mater nostri Redemptoris, Virgo Dei, virgo pia, Mater mundi Salvatoris. Totus tuus sum, Maria!

Maria! Ik ben helemaal van jou, Maria, Moeder van onze Verlosser, maagd van God, liefdevolle maagd, Moeder van de Redder der wereld. Ik ben helemaal van jou, Maria
!

Pastor Benno


maandag 26 december 2022

Kerstfeest, een familiefeest

Voor het eerst na lange tijd waren we opnieuw met velen bijeen in het ouderlijk huis en het deed deugd. Drie generaties bij elkaar en de vierde generatie keek toe van op de schouw. Zij waren er ook bij in onze gesprekken, in onze gedachten. We waren met 23 dus dat wil zeggen in shiften eten, in shiften familieverhalen vertellen en in shiften gezelschapspelletjes met de kleinsten spelen. Zo heb je met iedereen contact, ook met diegenen die je slechts op de hoogdagen ziet. Je voelt je één grote familie.

Ik dacht aan de kerstvieringen van Kerstavond en Kerstdag, allen bij elkaar om de geboorte van Jezus te vieren. Maar er is nog zoveel meer. Op de feestelijke kerstherberg kreeg je de kans om elkaar te ontmoeten, nieuwe contacten te leggen, mensen terug te zien die je enkel op de hoogdagen ziet,...
Iedereen kom naar het feest omwille van Hem die ons geleerd heeft wat het is om lief te hebben, breder dan ons kleine kringetje van elke dag. Ook op Kerstdag keek ik uit om mensen terug te zien die elk jaar in de viering zijn, speciaal voor Kerstmis. Ook dat voelt aan als één grote familie.

We hebben Kerstavond gevierd met de ganse pastorale eenheid, hoe mooi was dat ! Op verschillende plaatsen in de stad werd Kerst gevierd. Ik denk hierbij aan Anderlecht en Brussel Centrum waarmee we samenwerken in een breder samenwerkingsverband. Maar ook daarbuiten... Als je wilt weten waar pastor Tony Kerstavond gevierd heeft, kijk dan naar onderstaand filmpje.

Pastor Mariette

© Bruzz

zaterdag 24 december 2022

Stilstaan bij het evangelie

Kerstdag 25 december 2022 - Johannes 1, 1-18

‘Het woord is vlees geworden’

Met Kerstmis kijken we naar op de eerste plaats naar het wonderlijk gebeuren in de stal in Bethlehem. God komt ons tegemoet in het kindje Jezus. Mensen van dichtbij en van ver komen naar dit Kind, dat de wereld zal veranderen.
Bij de evangelist Johannes vinden we dit kerstverhaal niet terug. Zijn evangelie begint bij het Woord.
God spreekt tot ons! Spreekt met ons door de profeten, door Johannes, de getuige bij uitstek die de komst van de Messias, Gods Zoon aankondigde.
God komt ons in zijn liefde zo nabij dat Hij zijn Zoon laat geboren worden en laat wonen onder de mensen: ‘Ja, het woord is vlees geworden! Hij is onder ons zijn tent komen opslaan …’ (Joh.1,14)
God sprak tot Mozes in de wet: de tien woorden tot leven. Deze tien woorden tonen ons de weg die gelukkig maakt. Jezus toonde ons hoe die te gaan: ‘Want is de wet gegeven door Mozes, de genade en de waarheid zijn gebracht door Jezus Christus.’ (Joh.1,17)
Gods liefde is zo groot dat Hij zich aan ons laat kennen door zijn Zoon!

Pastor Chris

Vandaag ben Ik opnieuw Mens geworden - zegt God -
voor de zoveelste keer.
Maar toch vraag Ik me af
of je wel weet waarover het gaat.
Want als Ik naar je kijk en zie hoe jij samenleeft met anderen,
dan denk Ik soms dat je niet weet
dat het met Kerstmis eigenlijk om jou gaat.
Vandaag wil Ik in jou geboren worden
opdat jij, net als Jezus, spiegel kunt zijn van mijn liefde.
Zonder jou zal mijn droom nooit werkelijkheid worden
en zal mijn Goede Boodschap niet meer verder worden verteld.
Zet de deur van je hart voor Mij open
of is er geen plaats meer in je herberg?

Erwin Roosen

 

Proloog van het Johannes evangelie

vrijdag 23 december 2022

Een appel

Laatst was ik voor het werk in Parijs, waar het lichtjes aan het sneeuwen was. Van de kou ging ik dicht bij de Notre Dame een café binnen om me op te warmen met een lekkere tas warme chocolade. Naast de gewone bijhorigheden zoals een koekje, suiker en zelfs extra warme melk, was er ook een papieren serviet bij met het opschrift: “Chaque pomme est une fleur qui a connu l’amour”.
Ik vond deze uitspraak zo mooi dat ik er direct een foto van nam en het naar mijn oudste zus in Amerika stuurde. Zij reageerde met te zeggen “Typisch Frans! Liefde is meer dan bevruchting!”. Maar zo had ik het niet begrepen. Voor mij betekent het dat elk succes in het leven het resultaat is van zoveel liefde dat men van anderen gekregen heeft, van God, Jezus en Maria inbegrepen!
Kerstmis is het getuigenis van de liefde die Jezus van zijn ouders, maar ook van de Vader heeft ontvangen, en die wij allen nog steeds mogen ervaren.

Zalig Kerstfeest!

Pastor Peter
© Pixabay

donderdag 22 december 2022

Dat is nog eens een cadeau!

Kun jij er je hoofd ook over breken? Wat is het beste geschenk? Kerstmis is bij uitstek de tijd om deze vraag te stellen. Het hele kerstman gebeuren draait rond cadeautjes. Het antwoord kan in vele richtingen gaan. Hou ik het bij zoet? Bij geestrijk? Ontspannend? Cultureel? Nuttig? Of zoek ik nog verder?
Er zijn toch een aantal geschenken, die ik “hors catégorie” zou durven noemen. Zoals het op een behaaglijke winteravond heel knus kan zijn om buiten de gierende wind te horen (omdat het besef dat de behaaglijkheid niet vanzelfsprekend is het genoegen nog vergroot), wil ik wel even de herinnering ophalen aan Kerstmis 2020 dat zo eenzaam en “opgesloten” was, hetgeen de vreugde van een “normaal” jaar zoals het huidige, alleen kan vergroten. Het kerstfeest zelf is een geschenk.
Ik las in de krant de vraag waarom het grotere vreugde geeft om een geschenk te geven dan te ontvangen. Het deed mij spontaan denken aan het evangelie – het is zaliger te geven dan te ontvangen – dat je op een onverwacht moment herontdekt. Het klopt immers. Als kunnen zeggen “ik zie je graag” (want dat is toch een geschenk?) méér voldoening geeft dan datzelfde mogen vernemen, vraag ik mij af of ik het wel genoeg zeg…
Of ultiem – en zo zijn we weer bij het ontvangen – is het geschenk van kerstmis het Kerstkind zelf – God die ons nabij komt. Dat is natuurlijk een subtiele, en al te gemakkelijk ga je daaraan voorbij (bv omdat er nog pakjes moeten gemaakt worden…). Maar diende de advent met zijn vier weken niet juist om attent te worden en af en toe stil te vallen om het te merken als het zover is: de subtiele vreugde, die je alleen met Kerstmis kan ervaren? Ja, Kerstmis zelf is het geschenk: God die mij aanraakt.

Tony, pastor

© Pixabay

woensdag 21 december 2022

Beschutting

Met de nachtelijke vriestemperaturen van vorige week werd het hoog tijd om een paar buitenplanten in veiligheid te brengen. In veiligheid betekent dan een vorstvrije plek waar de planten kunnen overwinteren. Geraniums kunnen nog tegen een stootje maar de twee agaves staan in onze contreien maar beter binnen, beschut tegen de bijtende vrieskou. De chalet in onze tuin doet dan goed dienst om deze planten de winter door te loodsen. Toen de klus geklaard was had ik niet echt kou, het over een weer sjouwen warmde me op, alleen mijn handen hadden betere handschoenen kunnen gebruiken. Ik hoop dat de planten goed de winter doorkomen. Als er dan eentje het niet zal overleven is dat nog geen ramp, maar toch liever niet. Heel anders wordt het als het om mensen gaat. Mensen in woontorens waar de verwarming al een hele tijd uitligt, mensen die bang afwachten tot de rekening voor alle energie in de bus valt, mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, mensen in Oekraïne zonder elektriciteit, geen licht en geen verwarming. Dan wordt de koude bedreigend, wordt hij tot een levensgevaarlijke vijand. Ik kan het me niet indenken wat het is om in deze temperaturen zonder verwarming te moeten leven, weken, maanden aan een stuk of erger nog op straat. En toch gebeurt het, dichtbij en veraf. Geen plaats voor hen in de herberg van vandaag. Net zoals toen voor Hem…Of toch?

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

dinsdag 20 december 2022

Doe wel

‘Doe wel en zie af en toe eens om’ (BZN dinsdag 20 januari 2022)

Nee, de spreuk staat echt zo op de dagkalender van BZN. Ze past heel goed in deze dagen: gisteren startte de Warmste Week om kansarmoede onder de aandacht te brengen en vandaag is het de internationale dag van solidariteit. Tijdens deze adventsperiode staan ook acties ten voordele van projecten gesteund door Welzijnszorg in de kijker.
Samen opkomen tegen armoede en kansarmoede kan een wereld van verschil maken. Alleen lijkt ‘wel doen’ vaak een druppel op een hete plaat. Je raakt soms ontmoedigd bij het zien van zoveel ellende. Opgeven loert dan om de hoek. Maar wanneer ‘je om ziet’ dan kan je merken dat er ook veel positieve dingen worden gerealiseerd, dat velen willen helpen. Dat geeft moed en haalt je weg uit het doemdenken dat het geen zin heeft. Daarom koos ik deze foto: als je alleen moet touwtrekken, ben je al bij voorbaat verloren. Maar als je met anderen kan doen, dan kan je het samen halen. Dan kan er iets veranderen!

Pastor Chris

© Pixabay

maandag 19 december 2022

Vergeten

Vergeten is iets wat mij altijd al overkwam maar ondertussen hoe langer hoe meer. Mijn collega's op het werk weten het en ik zeg het ook altijd. Als ik iets niet direct doe of ik heb het niet opgeschreven, dan vergeet ik het. Ze weten dat en dus sturen ze mij dan ook na een paar dagen of, als het dringend is na een paar uren, een herinnering. En dan komt het wel in orde. Er zijn ergere dingen.Vergeten. Ook Israel vergat de beloftes die het aan God had gedaan om geen andere goden te eren. Altijd opnieuw. En altijd opnieuw stuurde God profeten om hen daaraan te herinneren. En meestal kwam het dan weer in orde of tenminste voor een tijdje. Er zijn ergere dingen.
Vergeten. Ook wij vergeten soms dat God ons graag ziet. En daarom stuurt Hij ons zijn enige zoon opdat we niet verloren zouden gaan maar eeuwig leven. En daarom krijgen we ook een gunstige tijd om ons op zijn komst voor te bereiden. Mag ik u eraan herinneren dat die gunstige tijd bijna gedaan is. Want Hij komt straks. Vergeet het niet. Dat zou pas erg zijn.

Diaken Dirk

Zou het kunnen dat Dirk vergeten was een blogje te schrijven totdat hij van Mariette een herinnering kreeg? Er zijn ergere dingen...

© Tegeltje

zaterdag 17 december 2022

Stilstaan bij het evangelie

Zondag 18 december : vierde zondag van de advent – A : Matteüs 1, 18-24

De vierde zondag van de advent wordt ook wel de ‘Maria-zondag’ genoemd, omdat in het evangelie dan steeds de figuur van Maria centraal staat : zij is immers de moeder van Jezus, wiens geboorte we gaan vieren op Kerstmis. In dit A-jaar, nu we het evangelie volgens Matteüs lezen, wordt wel naar Maria verwezen via Jozef, haar aanstaande man. In een droom, zo vertelt de evangelist, wordt hem duidelijk gemaakt dat het kind, dat Maria verwacht, van de heilige Geest komt en een bijzondere zending heeft. Dat blijkt uit de twee namen die het zal krijgen. In de Bijbel heeft de betekenis van iemands naam nogal eens iets te maken met zijn zending.
« Maria zal een zoon ter wereld brengen die gij Jezus moet noemen, want hij zal zijn volk redden uit hun zonden ». Jezus, Jeshoea in het Hebreeuws, betekent immers: ‘God redt’ Jezus komt ons redden uit onze zonden, dat is : uit alles wat ons van God en van elkaar verwijdert. Jezus brengt ons in contact met God en met elkaar. Door zijn boodschap te aanvaarden en met Hem te gaan leven, komen wij in een nieuwe relatie met God en met elkaar.
De andere naam komt uit een citaat van de profeet Jesaja, dat ter bevestiging wordt aangehaald aan het einde van dit evangelie en dat we ook horen in de eerste lezing :
« zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, en men zal Hem de naam Immanuël geven – dat is in vertaling : God met ons ». Hoezeer deze uitdrukking – Gott mit uns – ook misbruikt is in het nog niet zo verre verleden, zij maakt ons duidelijk wat Jezus is komen doen: in Hem komt God dicht bij ons. In Jezus komt God ons nabij. Hij wilde geen verre God blijven, geen vaag mysterie, maar in Jezus is God naar ons toegekomen.
Maria is het model van elke gelovige: zoals zij worden ook wij uitgenodigd om op eigen wijze Jezus in ons leven binnen te laten en Hem ‘ter wereld te brengen’, Hem aan de wereld te schenken, van zijn levengevende aanwezigheid aan onze medemensen te getuigen.

Pastor Benno

De droom van de H. Jozef
© François Boucher via wikimedia commons

vrijdag 16 december 2022

Winterpret of winterellende?

Onze stad is helemaal gehuld in kerststemming. Overal lichtjes, kerstliederen op elke hoek van de straat, mensen die kerstinkopen doen, … Gezelligheid troef dus. Maar ergens geeft het toch ook een wrang gevoel. Want naast al deze ‘winterpret’ is deze winter voor heel wat mensen in onze stad helemaal niet zo’n pretje. Zeker niet met de huidige vrieskou. Als je dezer dagen bijvoorbeeld een metrostation binnenstapt, dan zie je talloze mensen liggen die er de nacht en de dag doorbrengen. Het aantal dak- en thuislozen in de stad neemt zienderogen toe. Ook verschillende Oekraïense vluchtelingen moeten tegenwoordig hun toevlucht zoeken op straat, omdat de noodopvang vol zit en de doorstroming stokt. En het meest schrijnende is nog het tentenkamp op een brug aan de Koolmijnenkaai bij het Klein Kasteeltje. Winterellende dus vlak naast de winterpret van Vismarkt en Dansaertwijk. Een contrast van jewelste. Het meest hartverwarmende dat ik de afgelopen dagen op het nieuws zag is het feit dat enkele buurtbewoners het niet langer konden aanzien en in actie schoten om de mensen bij te staan. Is dat niet waar het feest van Kerstmis over gaat en ons toe oproept? We mogen natuurlijk Kerstmis vieren met pakjes en een mooi diner, begrijp me niet verkeerd, maar laat ons niet vergeten dat er zoveel miserie recht onder onze neus gebeurt. Laten we daar toch niet ongevoelig voor worden doordat ons hart afgestompt is geraakt door alle ellende die we dag in dag uit in het nieuws over ons uitgestort krijgen. Want als dat gebeurt, dan wordt Kerstmis ongeloofwaardig. Mochten we daarentegen Hem opnieuw geboren laten worden, ook nu, ook vandaag, ook in onze stad. En dit gebeurt net zoals toen, niet met groot tromgeroffel, maar klein en eenvoudig, zoals in het brengen van een kom soep aan iemand die honger en kou heeft of in een bezoekje aan iemand die Kerstmis in eenzaamheid moet doorbrengen. Vraag is dus: hoe laat ik hem opnieuw geboren worden, zodat de winterellende die vele mensen deze dagen beleven opnieuw een beetje meer winterpret zou mogen worden. Wat kan ik dus doen, hoe klein het ook is? Dezelfde vraag klinkt ook in de laatste strofe van het kerstlied ‘In the Bleak Midwinter’: wat kan ik aan het kerstekind geven als geschenk, in al mijn kleinheid? ‘Mijn hart!’, zegt het lied.

Pastor Gino


donderdag 15 december 2022

Douchen na het journaal

We werden deze week bepaald niet gespaard: verschillende verhalen over ontbrekende authenticiteit in de politiek, over dominerend eigenbelang van publieke figuren hielden de berichtgeving deze week in de ban. Natuurlijk zijn we niet (meer) naïef, maar de verhalen blijven schokkend en je voelt na een nieuwe laag berichten haast het verlangen opkomen om langdurig te douchen (sorry energiebesparing) om de hele brij weer van je af te wassen, ofschoon dat natuurlijk niet zou helpen. Het lijkt wel alsof de sfeer van schandalen juist erg goed past bij deze tijd in het jaar: we beleven de donkerste weken en dan is precies een beetje zwart – schijnbaar tot in de binnenkant van onze ziel.
Ik heb nooit zo sterk aangevoeld hoe goed Johannes de Doper past in de tijd van Advent. Zijn simpele recept – bekeer je (of zoals de Bond Zonder Naam ooit zei: verander de wereld, begin bij jezelf) – lijkt vandaag het enige dat kan perspectief geven. Als we al eens bij onszelf zouden beginnen? Dat geeft ons misschien toch ièts om ons aan vast te klampen?! Zou het toeval zijn dat Johannes – zijn bijnaam indachtig – zijn toehoorders bedacht met een ‘douche’, om zo het (verlangen naar) nieuw begin uitdrukking te geven?
Toch is het nog wachten op het echte recept: dat komt van Jezus, die het heeft over liefhebben in de moeilijkste omstandigheden, als de weg naar genezing. Gelukkig is Kerstmis niet ver meer!

Tony, pastor.

© Federal Police

woensdag 14 december 2022

Licht

De meesten van ons kennen wel één of ander liedje van Taizé en zeker na de Europese Taizéontmoeting van 2008 in Brussel is Taizé voor velen van ons geen onbekende meer. Nog sterker wordt de ervaring als je ooit zelf in Taizé in Frankrijk passeerde, onderweg naar één of andere vakantiebestemming of beter nog, er een week kon verblijven. Dan samen zingen en bidden in de grote kerk op de heuvel is als balsem voor de ziel. Maar er is ook het kerkje in het dorp Taizé met daarrond een paar graven waaronder dat van stichter frère Roger Schutz. Wie de kerk binnentreedt vindt een stemmige, sobere ruimte met links vooraan de plek waar het licht je als het ware naar toe trekt: het tabernakel en een Maria-icoon. Beiden omgeven door een zacht, warm licht. In deze donkerste dagen van jaar naderen we Kerstmis. We hunkeren naar het licht en nog meer naar de komst van de pasgeborene, van wie we zoveel verwachten. We geven het vele namen: Mensenzoon, Kerstekind, Vredevorst, Redder, Morgenster,…Hoe we Hem ook noemen, Hij is komende, het Licht waarvoor alle duisternis moet wijken. Nog een paar dagen scheiden ons van dit groots gebeuren en dan mogen we baden in zijn Licht. Dat Hij ons mag vinden, met Zijn hoop en Zijn vreugde!

Pastor Guido

Licht © Guido Vandeperre

dinsdag 13 december 2022

Lucia en Odilia

Vandaag, 13 december, gedenken we twee sterke vrouwen die ons kunnen bemoedigen om wat licht te zien in deze donkere dagen, om wat uitzicht te krijgen, om ‘het’ wat meer te zien zitten, om toekomst te zien.
De eerste is Lucia, een martelares uit de Romeinse tijd, die leefde in Syracuse op Sicilië. Zij is de patrones geworden van de blinden, want volgens de legende werden haar ogen uitgerukt omwille van haar trouw aan Christus. In haar naam zit ook het Latijnse woord ‘lux’, licht. In de Skandinavische landen wordt haar feestdag trouwens uitgebreid gevierd als een lichtfeest, een oud midwinterfeest dat het begin van de kerstperiode markeert, op twaalf dagen vóór Kerstmis, een periode die zal afgerond worden door een ander lichtfeest, het feest der Openbaring of Driekoningen dat oorspronkelijk op 6 januari gevierd werd, twaalf dagen na Kerstmis. Het feest van Lucia doet ons nog meer uitzien naar het geboortefeest van Jezus, het Licht der wereld, het “ware licht, dat iedere mens verlicht” (Joh 1,9), zoals we zullen horen op Kerstdag. Lucia moedigt ons aan om het vol te houden in donkere tijden en te blijven geloven in het licht.
In de mooie streek van de Elzas gedenkt men vandaag echter een andere lichtheilige: Odilia. Zij leefde in de zevende eeuw en werd blindgeboren. Daarom werd zij verstoten door haar vader, de hertog van de Elzas. Maar ze genas op wonderbaarlijke wijze. Later schonk haar vader, tot inkeer gekomen, haar de hertogelijke burcht op de berg die nu ‘Mont-Sainte-Odile’ heet, om er een klooster te stichten. Haar relieken worden er nog steeds vereerd. Mont-Sainte-Odile is een heel bijzondere site. Als u in de Elzas komt, moet u daar zeker een bezoek brengen. Bij goed weer kan je er in de verte Straatsburg zien liggen. Odile is de patrones van de Elzas, de ‘mater Alsatiae’. De Elzassers hebben veel devotie voor hun patroonheilige. Haar feest wordt er uitgebreid gevierd. Bovendien is ze de patrones van de slechzienden. En ook zij nodigt ons allen uit om te blijven uitzien naar licht, om te blijven geloven in toekomst. Haar naam zou trouwens afgeleid zijn van het oud-Duitse ‘Gotteslicht’, licht van God.
Lucia en Odilia: twee sterke vrouwen die ons vandaag oproepen om te blijven speuren naar licht, naar uitkomst en toekomst – door zelf ook ‘mensen van licht’ te zijn: lichtjes van God, mensen die elkaar uitzicht bieden, zicht op toekomst schenken.

Pastor Benno.


maandag 12 december 2022

Een weg met hindernissen

Wat deed het deugd gisteren morgen om samen met ouders en kinderen één grote kring te vormen rond een Godly Play verhaal. We vertellen verhalen in alle mogelijke omstandigheden, soms met slechts een handvol kinderen, soms in een overvolle klas, in een parochielokaal, op een overloop of heel af en toe in een mooi ingerichte Godly Play ruimte.
Je droomt van ideale omstandigheden maar het leven zit niet altijd zo in elkaar. Soms zijn er hindernissen, is er onmacht of onwil, soms leg je de lat zelf te hoog en kunnen anderen niet volgen. Toch is het zo dat we met z'n allen samen op weg zijn en meestal ook hetzelfde nastreven: gelukkig zijn.

In het verhaal dat we gisteren mochten beluisteren zagen we mensen op weg, zij het ook een weg vol hindernissen. We gingen op weg naar Bethlehem samen met de profeten, de heilige familie, de herders en de wijzen . Ook zij zijn de weg gegaan naar Bethlehem en kunnen voor ons de weg wijzen.
De profeten zijn mensen die heel dicht bij God staan, zij kunnen ons vertellen hoe we de weg doorheen de advent kunnen gaan om in Bethlehem uit te komen, dit jaar is het de profeet Jesaja die onze leidsman is. Hij laat ons weten wat belangrijk is.
Daarnaast heb je ook Jozef en de hoogzwangere Maria. Ik denk dat zij andere plannen hadden voor hun gezin met een nakende geboorte in het vooruitzicht. Die lange tocht naar Jeruzalem paste niet echt in het plaatje. Dit was voor hen geen reden om het niet te doen. Ondanks de dromen die ze zelf hadden en ook al is het niet evident om zo'n tocht aan te vatten als je hoogzwanger bent, zijn ze de weg gegaan.
Er zijn ook de herders in het veld, wakend bij hun kudde. Midden in de nacht worden ze opgeroepen om naar een kind te gaan kijken. Een kind dat de wereld zal veranderen. Ik vraag me af hoe ik zou reageren.
En dan heb je ook nog de wijzen, hun nieuwsgierigheid achterna, op zoek naar de waarheid, een ster achterna die ze niet kennen. Op zoek naar het geluk.
Alle figuren van de kerststal hebben hindernissen moeten overwinnen om hun doel te bereiken, om te vinden waar ze naar op zoek waren, iets dat groter was dan zijzelf: een kind in de kribbe.

Ik hoop dat ook jij al de kans gekregen hebt om al een stukje op weg te gaan en vol verwachting blijft uitzien naar iets dat groter is dan jezelf, iets dat jou zal vervullen met liefde en geluk.

Pastor Mariette

© Pixabay

zaterdag 10 december 2022

Stilstaan bij het zondagsevangelie

Zondag 11 december : derde zondag van de advent – A : Matteüs 11, 2-11

De derde zondag van de advent wordt – zoals u stilaan ook wel weet - ook wel ‘zondag van de vreugde’ genoemd, of in het Latijn : ‘zondag Gaudete’, naar het eerste woord van de gregoriaanse intredezang : « Gaudete in Domino semper », « verblijdt u in de Heer ten allen tijd ». De liturgie van deze dag nodigt ons uit om blij te zijn : niet alleen omdat Kerstmis nu dichtbij komt, maar ook omdat Gods Goede Toekomst – Gods Rijk - dichterbij komt : dag na dag, jaar na jaar, eeuw na eeuw. De thematiek van de vreugde klinkt daarom door in de lezingen van deze zondag – en in de gezangen hopelijk ook – maar in het evangelie is er maar één zinnetje dat naar blijdschap verwijst : « aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd ». Dat zinnetje maakt deel uit van het antwoord van Jezus op de vraag die Johannes de Doper aan Hem laat stellen : « zijt Gij de komende, of hebben wij een ander te verwachten ». Met andere woorden : Johannes wil weten of Jezus de Messias is, de Gezondene van God, de Redder die het Joodse volk al zo lang verwacht. Het zou ook onze vraag kunnen zijn : « ben Jij nu degene die zin kan geven aan ons leven, kan jij ons doen geloven in een goede toekomst ? » Jezus antwoordt aan Johannes en aan ons met een reeks bijbelse verwijzingen naar de messiaanse tijd : « blinden zien en lammen lopen, melaatsen genezen en doven horen, doden staan op en aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd ». Ja, Jezus is de Messias, Hij is onze redder : met Hem breekt een goede toekomst aan, met Hem begint een nieuw tijd. Waar mensen zijn Blijde Boodschap proberen te beleven, komt er uitzicht, komen mensen in beweging, krijgen verstotenen een plaats, komt wie in zichzelf zit opgesloten naar buiten, gaan mensen écht leven, zelfs over de dood heen. Dat is goed nieuws voor armen, voor allen die uitzien naar betere tijden. Gelukkig wie daarvoor openstaat. Zo iemand ziet zin en krijgt zin in het leven. Die heeft reden tot blijdschap.

Pastor Benno

Ermenegildo Lodi, H.Johannes de Doper in de gevangenis
zendt zijn leerlingen om Jezus vragen te stellen,1598-1616
© wikimedia commons

vrijdag 9 december 2022

Team work

Met de WK dat loopt ziet men hoe belangrijk team work is. Is het team goed afgesteld op elkaar, dan komt de echte sterkte van elk van de leden tot haar recht. Indien niet, dan mag je nog grote (dure) spelers hebben, ze zullen zich niet kunnen waarmaken.
Het succes van het synodale proces in de Kerk heeft dezelfde voorwaarden. Samenwerken is nodig om een mooie toekomst te verzekeren voor allen. En zelfs als het niet echt lukt, de mensen zullen appreciëren dat er samenwerking was. Er zijn vele uitspraken die duidelijk maken dat “een gedeelde vreugde dubbele vreugde” is, dat “twee meer weten als een”, en dat “no one is an island”. Synodaliteit betekent zelf ook “samen op weg”, en dat geeft een “synergie”, een bundeling van energie.
Kerk vormen betekent synodaal op weg zijn. Wanneer we als kleine kerk de grote kerk vergeten, of omgekeerd, zijn we niet op de goede weg. Als we de kleine man/vrouw vergeten hebben we nog niet begrepen wat Jezus ons al 2000 jaar aan het leren is. Hijzelf is klein geworden om aandacht te vragen voor het kleine. Laat ons ook trachten klein te zijn, of “zachtmoedig en respectvol” zoals de Kardinaal in zijn pastorale brief van oktober 2022 oproept, en dan zal deze Advent dubbel betekenisvol worden.

Pastor Peter

donderdag 8 december 2022

Zonnig

De tijd om zonder handschoenen te fietsen lijkt opnieuw voor een hele tijd voorbij. Sterker, deze week was het 's ochtends ronduit koud op de fiets, waarbij er een soort kilte in de lucht hing, waar je niet echt meer van kunt opwarmen, of zo lijkt het toch. Het is me vaker opgevallen dat dat ook innerlijk kilte geeft, een gedeprimeerd gevoel, vooral ook omdat dit pas het begin is van de koude en er niet onmiddellijk uitzicht is op warmer. Mensen lopen dan met opgetrokken kraag haastig door de straat, voor contact is er nu geen tijd. Het is alsof er, samen met deze koude, een collectieve depressiviteit over het land is neergedaald.
Toen ik op de middag naar huis fietste, was er toch een gaatje door de wolken gebroken en was er voorwaar wat zonneschijn, ook al kon dit flauwe winterzonnetje de koude niet verdrijven. En toch... hoe dat beetje fris zonnelicht het hart ontdooit en perspectief geeft. Kan de kracht van het Licht, waar we deze Advent op wachten, sterker zijn?
Ik moest die dag om een 'bloedprik'. Als de dokter de tijd rijp acht om nog wat parameters te controleren, krijg ik een bon voor het labo. U kent dat misschien wel: een spannende rekker, een naald, wat buisjes die zich vullen en daarna een gaasje, waarmee je zelf de ader dichtdrukt. Gewoonlijk toch, want deze verpleegkundige had een andere aanpak. Ik hoefde helemaal niet te drukken, ze deed dat zelf, terwijl ze met haar andere hand routinematig opruimde en al wat klaarlegde voor de volgende patiënt. Sterker, na het drukken stroopte ze zelf mijn hemdsmouw naar beneden en deed ook het koopje dicht. Een bloed name waar je zulk een koninklijk gevoel aan overhoudt, had ik nooit meegemaakt. Kan de kracht van het Licht, waar we deze Advent op wachten, sterker zijn?

Tony, pastor.

woensdag 7 december 2022

Poort

Twee weken terug waren we met alle benoemden uit de Nederlandstalige territoriale pastoraal op pastorale sessie in de abdij van Averbode. Het ging over ‘Schoonheid als weg naar God’. De laatste voormiddag trokken we naar buiten binnen het thema ‘De natuur als weg naar God’. Om in die natuur te geraken liepen we door de wijde poort van de abdij. Ze is indrukwekkend groot en scharniert op haar middelpunt. Gewone scharnieten zouden haar niet kunnen dragen. Gezien ze altijd blijft open staan vermoed ik dat ze niet meer in gebruik is. Ze laat eerder terugdenken aan een andere tijd waarin door paarden getrokken karren de abdij in en uit reden. Ze nodigt in elk geval uit om er door te lopen en het mooie binnenplein op te lopen. Hoe anders klinkt het soms in het evangelie waar Jezus antwoordt op de vraag of er velen gered zullen worden: 'Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen, want, Ik zeg u, velen zullen proberen binnen te komen, maar zij zullen daar niet in slagen ( uit Lucas 13:22-30). Het kost wel wat moeite om in het Koninkrijk binnen de komen, de weg is smal en de deur is nauw. Als je verder leest blijkt het doen van gerechtigheid het toegangsticket te zijn, anders kom je er niet in. Ook tijdens de Advent klinkt die vraag om gerechtigheid. Zal de Heer ze vinden als Hij onder ons komt wonen met Kerst?

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

dinsdag 6 december 2022

Een kleine vonk

‘Uit een kleine vonk ontstaat vaak groot vuur’ (BZN zondag 4 december 2022)

Neen, het is echt niet mijn bedoeling het hier over bos- en andere branden te hebben. Al is het vaak zo dat zo’n brand begint met een kleine vonk.
Ik moest terugdenken aan het kampvuur op de laatste avond van elk Chiro kamp: elk jaar werd er naar uit gekeken. Het vuur bracht iedereen te samen, groot en klein. Samen zingen rond dat grote vuur dat uit een kleine vonk ontstaan was: na zovele jaren is de herinnering eraan nog altijd levendig.
Iets gelijkaardigs, maar figuurlijk dan, mochten we zondag beleven in de kathedraal in Mechelen.
Een roeping ontstaat vaak als een kleine vonk, die niet meer te doven is. Zo mocht ik het zelf ook ervaren. Gisteren was de kathedraal vol vuur, zeker voor Dirk en Emiel die tot diaken werden gewijd, maar ook voor allen die mee vierden. Het vuur van het geloof bracht ons samen!
Wat een vreugde!
God, hou het vuur in ons brandend! Blijf ons aanwakkeren tot verbondenheid en solidariteit!

Pastor Chris

© Pixabay

maandag 5 december 2022

Teken zijn

Gisteren hebben Emiel en ik in een volle St.-Romboutskathedraal de diakenwijding ontvangen. Het was een enorme overweldigende ervaring, zo één van die dingen waarvan je weet en voelt - voor, tijdens en na het gebeuren - dat zoiets je maar zelden zal overkomen. En het is me overkomen, volledig. Ik was ervan gepakt tot in het diepst van mijn wezen. Dit geraakt zijn, is, en dat durf ik nu zonder schroom te zeggen, een teken van Gods liefde voor de mens, een teken van Christus’ werkzaamheid, hier en nu, vandaag in deze tijd, onder ons. Het is, in de volheid van de betekenis van het woord, een sacrament.
Tijdens de liturgie heeft onze aartsbisschop, kardinaal Jozef De Kesel, het meermaals gezegd. We mogen, als diaken, nog zoveel zinvolle dingen doen en proberen te doen, het moet gedragen zijn door én in Christus. En die band, dat heb ik mogen beloven, zit in de verbondenheid door het gebed.
Mijn gebed, maar graag ook uw gebed. Ik heb het al eerder gevraagd en ik heb het nog eens gevraagd in mijn dankwoord aan het einde van de Eucharistie: blijf ons verder steunen door uw gebed.
En jullie waren er, jullie waren met velen om mee te bidden en mee te zingen. Zovelen in de kathedraal, zovelen die me hebben laten weten dat ze er niet bij konden zijn in Mechelen maar wel verbonden door gebed.
Vandaag begint voor mij iets nieuws, het is de eerste dag dat ik opgestaan ben als ‘diaken’. Ik zal het blijven tot het einde van mijn leven hier op aarde. Ik hoop dat ik op mijn manier een klein teken mag worden van Gods liefde voor de mens, die zo groot is dat Hij ons zijn eniggeboren zoon heeft gezonden – we bereiden er ons op voor, nu tijdens de Advent.
Dank allemaal, maar vooral ook: dank aan de innige barmhartigheid van onze God om onze voeten te geleiden op een weg van vrede.
Diaken Dirk, een blij en intens dankbaar mens, zo op deze eerste ‘morning after’

Diaken Dirk

Diakenwijding © Dirk Adams

zaterdag 3 december 2022

Stilstaan bij het evangelie

Zondag 4 december 2022 – 2de zondag advent A – Matteüs 3,1-12

‘Maak de weg van de Heer gereed, maak recht zijn paden.’

Profeten zijn adventsfiguren bij uitstek. Vandaag komt Johannes de Doper aan het woord. Krachtige woorden spreekt hij! Klare taal! Hij houdt, zoals alle profeten, zijn blik op de toekomst gericht. ‘Kom tot inkeer, want het koninkrijk van de hemel is nabij!’ (Mt.3,2) Met andere woorden: keer je leven om, van jezelf naar je medemens. Maak in je hart en in je leven ruimte opdat God in jou geboren kan worden. Zo kan zijn aanwezigheid zichtbaar worden, wanneer jij je inzet voor recht en vrede en voor de kansarmen in onze samenleving.
Telkens staan er mensen op, die nieuwe toekomst aanzeggen en leven geven. Ze zijn geraakt door het lijden van anderen. Ze zijn begiftigd met de geest van de Heer. Ook wij kunnen die mensen zijn, niet groots en meeslepend, maar wel als een twijg op een oude tronk, betrokken op mensen, op de kleinen het meest.
Moge Gods Geest on daartoe de kracht geven!

Pastor Chris

Bekeer je, zegt God,
en durf resoluut te kiezen
voor de weg van het evangelie
en van de dienende liefde.
Zorg dat je hart openstaat
wanneer Ik in jou mens wil worden
en wanneer Ik je uitnodig om met Mij te bouwen
aan een rechtvaardige en mensvriendelijke wereld.
Ik heb je nodig om aan mijn liefde
handen en voeten te geven
en om mijn tederheid voelbaar en ervaarbaar
te maken voor armen en kleinen.
Durf je dat? Ik hoop het!
Het zal je gelukkig maken.

Erwin Roosen

De H. Johannes de Doper terwijl hij predikt, ca. 1695 
©  Luca Giordano via wikimedia commons

vrijdag 2 december 2022

The perfect gift

Nu kan je er echt niet meer om heen, of je moet een wereldvreemde kluizenaar zijn! Kerstmis is in de stad! Vorig weekend is de kerstmarkt terug van start gegaan, de straten zijn feestelijk versierd, op de grote markt schittert opnieuw een reusachtige kerstboom en word je getrakteerd op een heuse lichtshow. En met dit alles begint natuurlijk ook de jacht op kerstcadeaus. Etalages wedijveren met elkaar in feestelijkheid, en ook op TV en in de brievenbus krijgen we tal van tips voor het geval we nog niet zouden weten wat te kopen voor onze geliefden met Kerst. En ook al zijn het barre tijden en worden we van alle kanten aangemaand om te ‘consuminderen’ en meer minimalistisch te gaan leven, toch ontkom je in de meeste families niet aan de traditionele pakjes onder de kerstboom. Ergens zit er ook wel iets moois en spannends in heel dat gebeuren, want natuurlijk ben je wel benieuwd wat je zelf zal krijgen, maar nog groter is het plezier om op zoek te gaan naar het perfecte geschenk voor iemand die je graag ziet, en vol spanning af te wachten wat zijn of haar reactie zal zijn. Het is echt wel een hele kunst om het juiste geschenk te vinden voor iemand. In zekere zin was dit trouwens ook Gods grote bekommernis toen hij op die eerste Kerst op zoek was naar ‘the perfect gift’ voor ons mensen. Het werd uiteindelijk dat kleine kind in die kribbe. Een beter geschenk kon Hij ons niet geven! Trouwens een geschenk waar je heel je leven deugd aan beleeft, en dat gaat maar voor heel weinig geschenken op. Over geschenken met Kerstmis gaat ook bijgevoegd filmpje. Het is een reclamefilmpje van de Engelse grootwarenhuisketen John Lewis. Er wordt niets in gezegd, maar beter dan in dit filmpje heb ik de diepe betekenis van het geven en ontvangen van cadeaus met Kerstmis nog nergens verwoord gezien! Zeker kijken dus.

Pastor Gino.


donderdag 1 december 2022

Wetstraat autovrij

Vorige maandagmiddag fietste het op de kleine ring minder vlot dan anders. Er was daar een betoging aan de gang van politiemensen. Er tussendoor fietsen was niet mogelijk. Nooit beseft dat tienduizend mensen zo’n grote groep is. Het voelde eerst even wat dreigend (het roepen, de toeters, de voetzoekers…) tot ik bedacht dat de veiligheid nergens in ons land beter verzekerd was. De vraag naar meer blauw op straat, was alleszins niet aan de orde. Vanaf de Belliardstraat en verder de Wetstraat, kon ik opnieuw fietsen. Groot was mijn verbazing evenwel om te zien dat deze beide grote banen volledig vrij waren van verkeer. Ze waren gebruikt als busparking voor honderden bussen, netjes op rij op de linker- en rechter rijstrook. Ook het middelste baanvak was verkeersvrij, één enkele fietser niet te na gesproken… Hallucinant: compleet verlaten stadsautostrades. Ik vroeg me nog af waar de duizenden auto’s naartoe waren, die hier anders rijden. Weg. Er zijn omstandigheden waarin dat kan: het gewone leven dat helemaal stil valt.
Zo was het in covid tijd: ook toen zag je gebeuren dat al het gewone en routineuze er niet meer was. Of tijdens grote evenementen, zoals wereldbekers voetbal, wanneer de nieuwberichten over niets anders lijken te spreken en “het gewone” nieuws eigenlijk wegvalt (alsof alle bandieten ook naar het voetbal kijken en dus ondertussen niet kunnen zorgen voor ophef…)
Dat kan dus: dingen anders aanpakken. Het is dus niet waar dat alles moet doorgaan “omdat het altijd zo is”. Dat bemoedigt in deze advent, nu we het helse ritme willen achterlaten op onze tocht naar Kerstmis.

Tony, pastor

© VTM reportage