Voor welke ploeg supporter jij?

Nu het werkjaar herbegint voelen we het opnieuw helemaal aan der lijve: dat coronavirus raakt ons christen-zijn werkelijk in het hart. Dat moet niet verbazen: één van de meest typische kenmerken van Jezus was zijn nabijheid - er is haast geen enkele evangelietekst die niet spreekt van nabijheid. En laat dit nu juist hetgeen zijn wat het coronavirus onmogelijk maakt... Daardoor zien we gebeuren dat het schooljaar begint, zonder dat er in een kerk schoolvieringen kunnen doorgaan, zonder dat er concrete plannen zijn voor de catechese, zonder vergaderkalender voor de verenigingen, met een ritme van zondagsvieringen, die maar om de veertien dagen doorgaan en waarin niet eens gezongen wordt. Indien iemand met slechte bedoelingen onze zaak had willen saboteren, dan had hij het allicht zo aangepakt!
Wat ondertussen voor iedereen duidelijk wordt is dat geloof en praktijk van kerk-zijn niets te maken heeft met verplichting - zoals dat lang geleden nog in de hoofden zat. Het is altijd een zaak van keuze en zeker in tijden van schaarste en zelfs armoede voel je dat nog beter aan. Waarom zou je niet afhaken? Waarom zou je je verder verplaatsen voor iets dat je hier niet meer krijgt en dat bovendien veel minder aanspreekt dan voorheen? Het zijn vragen die meer dan één christen wel eens door het hoofd gaan. Als we een winkel zouden zijn, zouden we er niet goed voorstaan...
Ik denk echter niet dat je het christendom kunt vergelijken met een winkel. Wat mij betreft gelijkt het meer op een favoriete sportploeg: daar ga je niet naar kijken omdat het moet, ook niet omwille van het comfort, maar om de passie. Wat supporters kenmerkt is passie, daar draait het om.
Ons geloof is vandaag meer dan ooit een zaak van keuze. Iemand zei me ooit: "Ik heb niet het gevoel dat ik hiervoor kies, ik heb het gevoel dat iemand mij gekozen heeft!" Juist daar ligt het hart van onze passie...

Tony, pastor