De middelen om mooi oud te worden zijn van oudsher getoetst en goedgekeurd: lief blijven, openstaan voor nieuwe gedachten, kansen geven aan de jongeren, vergeven van fouten, gebed en meditatie, devotie, samen vieren… Zovele middelen die we ter harte moeten nemen om elke dag met nieuwe zin het leven in te stappen en uit te kijken naar wat God vandaag voor ons zoal heeft klaargemaakt, niet als lekker eten maar als kansen om mensen lief te hebben.
Verrijzenisblog
vrijdag 11 oktober 2024
Aging graciously
De middelen om mooi oud te worden zijn van oudsher getoetst en goedgekeurd: lief blijven, openstaan voor nieuwe gedachten, kansen geven aan de jongeren, vergeven van fouten, gebed en meditatie, devotie, samen vieren… Zovele middelen die we ter harte moeten nemen om elke dag met nieuwe zin het leven in te stappen en uit te kijken naar wat God vandaag voor ons zoal heeft klaargemaakt, niet als lekker eten maar als kansen om mensen lief te hebben.
donderdag 10 oktober 2024
Sleutels
Maar hoe kom ik er nu toe iets te schrijven over sleutels? Zolang ze op hun vaste plaats hangen of liggen, is er geen vuiltje aan de lucht. Het probleem begint pas wanneer dat niet meer het geval is, zoals onlangs het geval was. Er was veel wind en ik zag dat het deksel van de vuilnisbak als was weggewaaid, dus ging ik langs de garage naar buiten om die binnen te halen. Voor alle zekerheid nam ik mijn huissleutels mee want ik was die week de enige in huis. Ik had een oude jas van mijn broer aangetrokken. Wat later stond ik klaar om te vertrekken naar een vergadering maar mijn sleutels bleken spoorloos. Overal heb ik gezocht, meerdere keren op dezelfde plaats, zonder resultaat. Er zat dus niets anders op dan een slotenmaker te bellen. We hebben dus een nieuw slot in de voordeur. En nieuwe sleutels.
Het verhaal heeft nog een staartje want later vond ik mijn sleutelbos toch terug, ‘verstopt’ in de fleecevoering van die oude jas.
Zolang we de sleutel van ons hart maar terugvinden!
Pastor Chris
dinsdag 8 oktober 2024
Staying in time
© Guido Vandeperre |
maandag 7 oktober 2024
De Intercity
© NS International (https://www.nsinternational.com/nl/treinen/intercity-brussel) |
vrijdag 4 oktober 2024
Minimaan
Pastor Gino.
woensdag 2 oktober 2024
Hooien
Maar de Schepper naar onze hand zetten…, neen dat zal nooit lukken.
vrijdag 27 september 2024
Volksdevotie
Op de samenkomst in Brugge voor Space for Grace waar ook de Paulusgemeenschappen nu een project hebben ingediend, werd door een van de deelnemers gezegd dat ze zich realiseerden dat het al meer dan vijftig jaar was dat in hun kerk nog iets nieuws was gezet. Dat was het tegengestelde voorbeeld. Een geloof dat doods is.
Volksdevotie moet een plaats hebben in de kerk. Anders staat de kerk te ver af van het volk. Mensen willen uiting geven aan hun problematiek en dat verbinden met hun geloof. Het komt soms kinderlijk over, maar het toont veel liefde voor de naaste en voor God.
donderdag 26 september 2024
Autoloze zondag
In het evangelie hoorden we hoe Jezus een kind als voorbeeld stelt voor zijn leerlingen. Pastor Gino ging daar in zijn homilie verder op in, na een inleiding die onder andere ‘hotels voor alleen volwassenen’ ter sprake bracht. Onze aandacht had hij. Een kind is ‘afhankelijk’ van andere mensen en neemt dat ook aan. Een kind is ook ‘ontvankelijk’: alles is nieuw, moet nog geleerd en ervaren worden. Die houding van ‘afhankelijkheid’ en ‘ontvankelijkheid’ tegenover mensen en tegenover God, daartoe worden we uitgenodigd. Het kind in ons moeten we niet vergeten of wegmoffelen.
Bij het gesprek na de viering, zei iemand: ‘Ik hoop dat we een stuk op de autosnelweg kunnen rijden.’ En bij het terug naar huis wandelen, reden ze met zwaaiend voorbij.
Je hoorde en zag hoeveel plezier hij daaraan beleefde. Ontvankelijkheid! Misschien moeten we meer autoloze zondagen hebben per jaar.
Pastor Chris
© Pixabay |
woensdag 25 september 2024
Zorg
Pastor Guido
vrijdag 20 september 2024
10 goede redenen om in de kerk te zijn
1. Hoop in plaats van angst voor de toekomst.
In de kerk wordt over Gods liefde verteld.
2. Bezinning in plaats van hectiek.
Kerken zijn ruimten zonder doel. Het zijn plaatsen van rust en hoop.
3. Steun in plaats van uitzichtloosheid.
Kerkelijke zon- en feestdagen zijn haltes in het leven.
4. Helderheid in plaats van onverschilligheid.
Jezus' moed om de waarheid te spreken en zijn liefde voor de naaste brengen de kerk in beweging.
5. Bijtanken in plaats van afbetalen.
In de kerk krijg je Gods zegen.
6. Waardering in plaats van oordeel.
De christelijke boodschap benadrukt de waardigheid en uniciteit van iedere mens.
7. Solidariteit in plaats van egoïsme.
Mensen in de kerk voelen zich verbonden met de zwakken en de minsten.
8. Samenhorigheid in plaats van eenzaamheid.
In de kerk vind je een gemeenschap van heel verschillende mensen.
9. Vergeving in plaats van onderdrukking.
Jezus moedigt ons aan om onze fouten toe te geven en elkaar te vergeven.
10. Culturele openheid in plaats van eenzijdigheid.
Geloof komt in de kerk in veel verschillende vormen tot uiting.
Pastor Gino.
donderdag 19 september 2024
Een dag vol hoop
Vandaag trokken Marie-Thérèse, Roger en ik een beetje als pelgrims naar de abdij van Grimbergen. Binnenstappen in de rust van een abdij versterkt dat gevoel.
Aanleiding tot die ‘pelgrimstocht’ was een telefoontje van Bernard Lenaerts van het Catechesehuis. In voorbereiding op het Jubeljaar hadden zij een oproep gedaan om te schrijven over ‘hoop’. Zijn vraag was of we de 76 bijdragen mee wilden lezen en beoordelen. Enkele jaren geleden hadden we ook aan een dergelijke initiatief (rond een ander thema) deelgenomen.
Met ons ‘huiswerk’ in de hand kwamen samen met de medewerk(st)ers van het Catechesehuis. We zaten in de of een bibliotheek, waar de geur van oude boeken hing: zalig als je houdt van lezen.
De verscheidenheid aan ingezonden teksten had het wel boeiend gemaakt: poëzie, gebeurtenissen uit het dagelijks leven en eerder filosofisch-theologische teksten. Even verscheiden waren de beoordelingen, punten tussen 0 en 10. Uiteindelijk werden 38 teksten weerhouden. Ze zullen uitgegeven worden in een brochure (of boekje) en zijn bedoeld voor een zo ruim mogelijk lezerspubliek.
Ik kijk er alvast naar uit, ook al heb ik de teksten al gelezen.
Laten we maar ‘pelgrims van hoop’ zijn!
Pastor Chris
dinsdag 17 september 2024
Reünie
vrijdag 13 september 2024
Een teken
Het is zo dankbaar om deze tekens te kunnen volgen. Maar soms dwalen de gedachten af bij de lange wandelingen en voor je het weet loop je verloren. Geen tekens meer om te volgen! Wat te doen nu? Nog wat verder lopen of direct terugkeren naar waar je het laatste teken hebt gezien? Dat teruglopen voelt soms als een straf aan.
Tijdens de wandeling dacht ik aan de zondagsviering. Dat werkt ook een beetje als een teken in ons leven. We luisteren naar de lezingen, de preek, en genieten van het ritueel, en gesterkt gaan we verder op weg in het leven. Maar soms negeren we het teken, gaan we niet naar de viering om een of andere reden, en lopen we langzaam verloren in de drukte van het leven. Dan moeten we durven naar onszelf kijken en terugkeren naar daar waar we hebben afgehaakt. Velen gaan daarom ook te biechten gewoon om te zeggen dat ze al een tijdje niet meer naar de Kerk zijn geweest. Berouw hebben omdat we God vergeten hebben in ons leven. De Eucharistie is een teken door Jezus voor ons gesteld. Laten we dit teken niet verwaarlozen.
woensdag 11 september 2024
Musiceren
donderdag 5 september 2024
Verwondering
Tussen ‘verwondering’ en ‘bewondering’ zijn er maar enkele letters verschillend. Voor mij stonden deze woorden in de voorbije vakantiemaanden dicht bij mekaar.
Ik moest een aantal keren naar het Medisch Centrum en het ziekenhuis voor onderzoeken. Telkens was ik geraakt door de vriendelijkheid van de mensen die ik daar mocht ontmoeten: de vrijwilligster aan het onthaal die me wegwijs maakt, de verpleegster en dokter(es) die je geruststellen en uitleggen hoe het onderzoek zal verlopen, …
Vriendelijkheid maakt in die omstandigheden en zovele andere een wereld van verschil.
Maar ook in het samenleven van mensen, in de dagdagelijkse momenten kan een gebaar van vriendelijkheid mij raken. Ik neem vaak het openbaar vervoer en maandag was jonge vrouw gevallen in de bus. Onmiddellijk bekommerde de dame die het dichtst bij haar zat om haar. De bus stond nog stil en ook de chauffeur kwam vragen of het ging, of hij geen ziekenwagen moest bellen. Toen dat niet nodig was, kwam hij nog een energiereep brengen want de vrouw zei iets van een flauwte of zo.
Het zijn maar kleine dingen, zou je kunnen zeggen, maar ze maken vaak een wereld van verschil.
Pastor Chris
dinsdag 3 september 2024
Feeëriek
vrijdag 30 augustus 2024
Oogst
Inspirerende foto
woensdag 21 augustus 2024
Groene kaart
Pastor Guido
maandag 19 augustus 2024
Oecumene
Maar de andere reden van het bezoek is ook om te zien hoe in eenzelfde klooster twee soorten van liturgie worden gevierd, de Westerse en de Oosterse. Het is een initiatief van voor het Tweede Vaticaans Concilie als teken van “oecumene” (eenheid) tussen Katholieken en Orthodoxen. En omdat velen van de Japanse gelovigen hier in Brussel een muzikale achtergrond hebben was het natuurlijk voor hen een vreugde om kennis te maken met de mooie Oosterse Orthodoxe gezangen. Voor mij als priester was het fijn om de gelovigen ook eens buiten de gewone vieringen te leren kennen.
woensdag 14 augustus 2024
Radar
vrijdag 9 augustus 2024
Werfradio
Pastor Gino
© Gino Mattheeuws |
woensdag 7 augustus 2024
Gegroet
Ik moet toegeven: naar nummerplaten kijken doe ik nog altijd graag. Soms zijn er met een Latijns woord zoals ‘dux’ of ‘pax’. Of een vriendin die altijd voor bibliotheken heeft gewerkt en ‘bib’ op de nummerplaat van haar auto had staan. En gepersonaliseerde nummerplaten doen soms raar opkijken of glimlachen. De leukste en meest verrassende hierbij zag ik vorige zaterdag in Stokkel.
U raadt het al: ‘gegroet’ stond er op!
Dus, als u soms in Stokkel zou komen, ziet u de auto met die nummerplaat ook.
Intussen zeg ik u van harte: ‘Gegroet’!
Pastor Chris
Onder zeil
Ze heeft iets bijzonders want zij is nog uit stof gemaakt in tegenstelling tot de hedendaagse tenten die uit één of andere kunststof zijn gemaakt. Deze tent heeft net als ik al wat jaren op de teller staan. Mijn zus kocht ze zo’n 50 jaar geleden. Ik zou niet kunnen zeggen hoe vaak ze opgesteld werd maar nog steeds kan ze op de nodige aandacht rekenen op de kampen. Vier jaar terug haalde ze zelfs de affiche van het Pluskamp. Ik hou van kamperen en slapen in deze tent. Telkens is het wat thuiskomen als ik de geur van de tent en het gras mag opsnuiven. Eens de ritsluiting dicht getrokken is de wereld buiten gesloten en omvat ze mij in haar veilige geborgenheid. Slechts 2 lagen stof scheiden me dan van de ingevallen nacht, het lijkt zo kwetsbaar maar tegelijk zo verbonden met de natuur en de schepping. Een tent heeft iets van voorlopigheid, je blijft niet lang op dezelfde plek. Tegelijk biedt ze de mogelijkheid om heel snel ergens een onderkomen voor korte tijd recht te zetten en daarna weer op te breken, op naar een nieuwe plek. In de Bijbel trekt God zo met zijn volk mee. De Ark van het verbond staat onder een tentzeil en zo begeleidt Gods aanwezigheid het volk. Het noemde ‘tabernakel’ en dat woord gebruiken we nog steeds voor de plek van Christus’ aanwezigheid in de het brood, in een kerkgebouw. Straks berg ik mijn tent weer zorgvuldig op voor een volgende keer. God bergt zijn tent nooit echt op, Hij blijft ons vergezellen waar we ons ook bevinden…
dinsdag 6 augustus 2024
Full House
Het kan er soms ook luid aan toe gaan als ze opgaan in hun spel (of ruzie maken). Het anders zo stille appartement is plots een huisje vol leven. Het samen aan tafel zitten en naar hun verhalen luisteren vind ik een zalig moment. Tijd om op adem te komen om na het afruimen, het entertainen van de namiddag te organiseren.
Ik zie ze zo graag maar moet eerlijk toegeven dat ik ook soms blij ben als ze in hun bed liggen. En toch is dit het leven dat ik het meeste mis, dit is voor mij een goddelijk leven. Je ervaart het meestal niet als je in volle actie bent want dan gaat alle aandacht naar de kleinkinderen. Nee, je merkt het pas achteraf, als je terugblikt op je dag en ziet waarvoor je allemaal dankbaar kan zijn. Dit is voor mij het moment waarop ik mij heel dicht bij God voel.
Vaak denk ik dan aan het verhaal van Elia op de berg Horeb. Hij herkende God niet in de storm, de donder of de bliksem, ook niet in de aardbeving. Elia herkende God in achteraf, in het voorbijgaan, in de zachte bries, wanneer alles stil gevallen was.
Misschien een vakantietip voor dezer dagen: maak het even de tijd om stil te vallen, om het voorbije te overschouwen en ontdek waar je Hem kan vinden. Ik ben er zeker van dat je God op het spoor komt.
Pastor Mariette
donderdag 1 augustus 2024
Gevaar!
Maar als we deze laatste aanrader uit zijn context nemen is het misschien wel typisch voor onze samenleving dat we niet worden aangezet tot nadenken. “Gewoon doen” is de leuze van vandaag. De filosoof, de theoloog, maar ook de gewone gelovige, al diegenen die wat willen nadenken, hebben het niet gemakkelijk in een samenleving die oppervlakkig is. Neem bijvoorbeeld de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs waar het Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci wordt her uitgebeeld zonder eerst naar de gevoelens van de christenen te peilen.
“Denk er zelfs niet aan!” was dus beter geformuleerd als “Denk aan de consequenties ervan.” Als christenen willen we bewust in het leven staan, en hebben we Jezus als ons voorbeeld die regelmatig de stilte opzocht om te bidden en na te denken wat zijn volgende stap zou zijn. De vakantie is een ideale tijd voor ons om ook eens wat langer stil te staan bij wat we doen of zouden moeten doen.
woensdag 31 juli 2024
Sporen
zaterdag 27 juli 2024
Hymne à l’amour
Le ciel bleu sur nous peut s'effondrer
Et la Terre peut bien s'écrouler
Peu m'importe si tu m'aimes
Je me fous du monde entier
Tant qu'l'amour innondera mes matins
Tant qu'mon corps frémira sous tes mains
Peu m'importe les problèmes
Mon amour, puisque tu m'aimes
J'irais jusqu'au bout du monde
Je me ferais teindre en blonde
Si tu me le demandais
J'irais décrocher la Lune
J'irais voler la fortune
Si tu me le demandais
Je renierais ma patrie
Je renierais mes amis
Si tu me le demandais
On peut bien rire de moi
Je ferais n'importe quoi
Si tu me le demandais
Si un jour, la vie t'arrache à moi
Si tu meurs, que tu sois loin de moi
Peu m'importe si tu m'aimes
Car moi je mourrais aussi
Nous aurons pour nous l'éternité
Dans le bleu de toute l'immensité
Dans le ciel, plus de problème
Mon amour, crois-tu qu'on s'aime?
Dieu réunit ceux qui s'aiment.
Pastor Gino
vrijdag 19 juli 2024
Intimiteit
En dat lukte ook met mij. Want wat willen deze kinderen hier mee zeggen? Gewoon een grapje? Het komt wel raar over, die broeken die elkaar kruisen als teken van intimiteit, maar zonder de benen van mensen erin, zonder personen die het beleven. Misschien is dat wat de kinderen zoeken, een beetje intimiteit? Maar intimiteit heeft vlees nodig, twee mensen die elkaar beminnen zonder elkaar op te eisen, gewoon bij elkaar vertoeven.
Ook als confraters in een religieuze congregatie hebben we een zekere intimiteit nodig. Ik was daar in Tirol met vier van mijn confraters samen voor een aantal dagen. Het is altijd even wennen om op een andere manier samen te zijn, zonder je te verbergen achter je werk. Er zijn voor de ander en met de ander. Het leven delen, en de ander aanvaarden zoals hij is, ieder met zijn eigen geaardheid, interesses, ziekten. Het lijkt allemaal simpel, maar het is niet zo. Anders kunnen we niet verklaren waarom eenzaamheid de ziekte van onze tijd is. Laten we die ziekte niet in ons leven insluipen. Geloven doen we niet alleen in God, maar ook in onze naaste.
woensdag 17 juli 2024
Een hindernis
Die vraag stelde ik me op mijn (traditionele) wandeling langs de Woluwebeek. Een boom (geen kleintje) was omgewaaid en lag over het wandelpad en de beek. Mijn eerste reactie was: hier is geen doorkomen aan, dus maar rechtsomkeer maken en een andere wandeling maken. Maar omdat ik dat jammer vond, zocht ik mijn weg onder en rond de gevallen boomstam, zodat ik een eindje verder terug op het wandelpad kwam. En de foto kon nemen. Zegt het spreekwoord niet: ‘Waar een wil is, is een weg.’? In dit geval was dat letterlijk zo. Maar ‘figuurlijk’ komen we wel vaker onverwachte hindernissen tegen in ons leven. En dan stelt zich diezelfde vraag: ‘Wat doe ik?’ Maak ik rechtsomkeer naar wat vertrouwd is, naar wat ik ken of veilig vind? Of ga ik in op de uitdaging en zoek ik mijn in het nieuwe?
Ik denk hierbij terug aan het evangelie van vorige zondag: Jezus zendt zijn leerlingen uit. Niet ieder apart, maar twee aan twee. Samen kan je immers de uitdaging van het onbekende zoveel beter aan.
Pastor Chris
vrijdag 12 juli 2024
Mijn droomhuis
Ik zou een huis willen, een mooi huis
stralend als een ster,
gevuld met zon en met geluk
en boven het dak schijnt de maan
gevuld met gelach en ook met tranen…
Huis, ik droom van je, ik droom zo hartstochtelijk van je…
Diridindindin, Diridindin…
Ik wil een huis voor heel veel mensen
het moet stevig en gastvrij zijn
sterk en warm, eenvoudig en echt
we maken muziek van ’s morgens tot ’s avonds
en poëzie mag er zijn bedje spreiden
onder zo’n dak wil ik wonen
Diridindindin, Diridindin…
Ik wil dat ieder huis bewoond is
en dat niemand meer op straat moet slapen
en als een hond moet bedelen
omdat hij niet meer weet waar naar toe
zoals een beest waarop men spuwt
en niemand, maar dan ook niemand die helpt
Diridindindin, Diridindin…
Ik wil een huis voor jongeren
die niet weten waar mekaar te ontmoeten
en ook voor ouderen: huizen groot genoeg
om te kunnen leven met wie hen aan het hart ligt
betaalbare huizen voor gezinnen,
en waar zonen en dochters geboren kunnen worden.
Diridindindin, Diridindin…
Pastor Gino
vrijdag 5 juli 2024
Petrus en Paulus
Het feit dat hij de dialoog tussen de twee op deze wijze heeft uitgebeeld is zeer mooi. Elks met hun eigen kruis dat ze dragen, maar ook daarin verbonden. Het daagt ons uit naar de vraag, wat is ons kruis, en hoe is dat met de kruisen van anderen verbonden ?
De tentoonstelling is te bezichtigen elke dag van 10u tot 18u., maar misschien toch voor alle zekerheid eens vooraf natrekken daar het door vrijwilligers wordt opengehouden.
woensdag 3 juli 2024
Bewonderen
Tijdens de voorlaatste week van juni vertoefde ik in Midden-Italië voor een cultuurreis. Vanuit Bologna bezochten we elke dag een andere stad of steden. Zo stond voor dag twee Ravenna op het programma. Ruim veertig jaar geleden mocht ik deze stad als eens bezoeken. Ik keek er naar uit om opnieuw de prachtige mozaïeken, parels van het vroege christendom, te mogen bewonderen.
De basilieken van San Vitale en Sant Apollinare blijven indrukwekkend; je weet niet goed welke mozaïek je eerst moet of beter gezegd mag bewonderen. Wat een rijkdom!
Ik nam een foto van een detail: drie boten die de haven uit- of binnenvaren. Het deed me denken aan de apostel Paulus, die verschillende plaatsen aandeed en zo ook aan onze Paulusgemeenschappen: onderweg maar wetend dat er havens zijn waar je welkom bent.
Barrevoets
dinsdag 25 juni 2024
Hogerop
maandag 24 juni 2024
Je hebt er maandenlang naar uitgekeken...
Hoe mooi is het buiten ! Ik rij de laatste tijd veel langs autostrades, maar ook langs kleine weggetjes. Wat een kleurenpracht. Het groen is groener dan ooit en de bloemen aan de kant van de weg stralen in hun volle pracht, de kleuren zijn feller dan ooit tevoren. Het is iets anders dan die roestbruine grasvelden en verdorde bloemen van de laatste jaren.
En weet je wat dat allemaal heeft mogelijk gemaakt? De regen ! Ja, zonder de regen was de grond uitgedroogd en wij misschien ook...
Ik weet het teveel is teveel, wateroverlast wens je niemand toe, het is een grote ellende voor mens en dier.
De grauwe, grijze lucht van de voorbije weken heeft plaatsgemaakt voor een stralende hemel. Toch merkte ik bij mezelf dat die grijze lucht mij niet triestig maakte. Op de foto zie je de grasberm die ik zie als ik de deur uitstap. Zelfs met de grijze lucht gaf het mij een blij gevoel. Wat een verscheidenheid aan bloemetjes en grassoorten, aan tinten van groen en aan kleurrijke bloemen.
Zou het kunnen dat als de hemel in ons leven dicht trekt, als we er zelf even genoeg van hebben, als we geen zin meer hebben, geen energie meer,...
Zou het kunnen dat er juist dan nog tekentjes van hoop zijn, tekens van nabijheid, tekens van schoonheid, van liefde?
Zou het kunnen dat God ons uitdaagt om voor elkaar zo'n teken te zijn?
Ik wens jou van harte, dat je zo'n tekentjes mag herkennen, dat je zelf zo tekentje bent.
En valt er eens een plensbui, denk dan aan de kleurenpracht en het nieuwe dat komen gaat.
Pastor Mariette
© Mariette Dhondt |
donderdag 20 juni 2024
Een oog nodig?
Een oog nodig? Dan moet je daar zijn. Maar ook diegene die allebei de ogen hebben, hebben soms nood aan een nieuw oog of ogen. De mooiheid in het leven zien. De gerechtigheid zien. Mirakels zien gebeuren. Er zijn zovele dingen die we niet met het blote oog kunnen zien. Maar wat we met het blote oog kunnen zien is ook mooi, als we er een oog voor hebben. Beauty lies in the eye of the beholder, zegt het spreekwoord. (Schoonheid ligt in het oog van diegene die het ziet.)
Laat ons leren met nieuwe ogen de wereld en de mensen te bekijken. Steeds opnieuw bereid om het lijden van de ander “te zien en te voelen” (esplagnizomai in het Grieks), zoals de Barmhartige Samaritaan het deed. De anderen keken weg. Jij ook?
Gewoon buitengewoon
Wanneer u dit leest, ben ik al enkele dagen op vakantie. Maar ik schreef het natuurlijk al wat eerder, tussen het pakken van mijn valies in. Een welgekomen afwisseling!
Ik ga wel graag op reis maar liefst niet te ver en niet te lang. Het hoeft niet spectaculair te zijn. Want eigenlijk zijn het vaak gewone dingen die de grootste vreugde schenken. Zo behoort een wandeling langs de Woluwebeek en langs de windmolen tot mijn favorieten. Dat geldt ook voor het lezen van een boek, op een rustige plek. Eens afspreken met vrienden, … Ik moet toegeven, eigenlijk sta ik er niet altijd bij stil hoe buitengewoon die dingen zijn. Maar gewone mensen zijn nog buitengewoner! Daarom ben ik dankbaar voor al die gewone mensen die ik in de loop van dit werkjaar mocht ontmoeten. Zij maken een wereld van verschil! Zij zorgen ervoor dat je telkens weer de zonzijde ziet.
Dank U, God, voor die buitengewone mensen!
Pastor Chris