Het is zo dankbaar om deze tekens te kunnen volgen. Maar soms dwalen de gedachten af bij de lange wandelingen en voor je het weet loop je verloren. Geen tekens meer om te volgen! Wat te doen nu? Nog wat verder lopen of direct terugkeren naar waar je het laatste teken hebt gezien? Dat teruglopen voelt soms als een straf aan.
Tijdens de wandeling dacht ik aan de zondagsviering. Dat werkt ook een beetje als een teken in ons leven. We luisteren naar de lezingen, de preek, en genieten van het ritueel, en gesterkt gaan we verder op weg in het leven. Maar soms negeren we het teken, gaan we niet naar de viering om een of andere reden, en lopen we langzaam verloren in de drukte van het leven. Dan moeten we durven naar onszelf kijken en terugkeren naar daar waar we hebben afgehaakt. Velen gaan daarom ook te biechten gewoon om te zeggen dat ze al een tijdje niet meer naar de Kerk zijn geweest. Berouw hebben omdat we God vergeten hebben in ons leven. De Eucharistie is een teken door Jezus voor ons gesteld. Laten we dit teken niet verwaarlozen.
Pastor Peter
 |
| © Peter Baekelmans |
