Reünie

Afgelopen junimaand was het 50 jaar geleden dat ik de humaniora beëindigde in het Sint-Victorinstituut in Alsemberg. Iemand van onze klas nam het initiatief om een aantal uit dat laatste jaar weer bijeen te brengen, samen met de echtgenotes. De meesten trokken toen naar de VUB in Brussel en met slechts een paar gingen we naar Leuven. Zo gingen onze wegen al snel uiteen en sommigen onder hen zag ik in al die jaren nauwelijks terug. Tot vorige vrijdag. Start was de afspraak tegenover de school om de foto van onze afzwaai van toen over te doen. Daarna volgde een geleid bezoek doorheen heel de lagere school en de humaniora. Over speelplaatsen, langs turnzalen, kapel, klaslokalen en refters. Oude en nieuwe lokalen ontrolden zich voor onze ogen, waarbij sommige delen zelfs geklasseerd zijn en intact moeten blijven. Het liet de vele herinneringen opborrelen en de namen en bijnamen van broeders en leraren weerklonken opnieuw. Onze vroegere leraar latijn kwam ons vervoegen en wat later in het Cultcafé zelfs onze leraar Nederlands als grote verrassing. Hij was nog altijd even snedig en scherp van taal. De dag werd afgesloten in een bekend restaurant beneden aan de kerk. Ik geniet nog steeds na van deze dag. Ondanks de vele jaren tussen dat afstuderen en nu was deze reünie was heel deugddoend. Na vijftig jaar besef je beter wat je daar in al die jaren hebt meegekregen en hoe sommige leerkrachten je gevormd hebben voor de rest van je leven. Anderzijds zie je hoe het verhaal verder wordt geschreven toen we langs de funderingen van een nieuwe turnzaal gingen en over de speelplaats van de lagere school liepen waar nog kinderen aan het spelen waren. Zij staan nog aan het begin, wij ongeveer op pensioen. Maar het kind in ons is nog springlevend…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre