Hooien

Een week terug maakte ik samen met kozijns en nichten een wandeling langs verschillende moderne kunstwerken in het park van het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde of het kasteel van Bornem. Het park en het domein zijn vele hectaren groot en het geheel ligt aan de Oude Scheldearm wat het tot een unieke locatie maakt. Naast de tijdelijke kunstwerken is er ook een grote gerestaureerde eendenkooi waarmee vroeger talrijke eenden werden gevangen. Het was één van de laatste, mooie dagen in september en aangenaam vertoeven midden de natuur. De boeren waren nog hooi aan het keren en zelfs al aan het verzamelen in balen vooraleer de aangekondigde regen zou vallen. De ‘laatste snee’ vóór de winter. De herfst hing al in de lucht en weldra zouden de activiteiten op het veld eindigen, na het oogsten van maïs en bieten. Ons klimaat kent hier vier seizoenen en dat brengt mee dat men steeds vooruit moest denken om de langere periode van herfst en winter door te komen. Men moest leven van wat het land had opgebracht. Een slechte oogst bracht wel eens honger of armoede met zich mee. Een manier van leven die al jaren hier in onze genen geslopen is. Men leerde vooruit en aan de toekomst te denken Men at wat de natuur hier had voortgebracht. Hoe anders is het nu geworden: zowat op elke moment van het jaar kan je groenten en fruit kopen die van elders in de wereld komen. Aardbeien, druiven, appels, boontjes, noem maar op, de grootwarenhuizen bieden ze het hele jaar door aan. ‘Er zijn geen seizoenen meer, meneer!’. Het lijkt of we de voeling met de natuur en de schepping aan het verliezen zijn. We kunnen immers zo vele dingen naar onze hand zetten.
Maar de Schepper naar onze hand zetten…, neen dat zal nooit lukken.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre