Staying in time

Tot 6 oktober 2024 liep de Triënnale in Kortrijk onder het thema ‘After Paradise’ (Na het paradijs). Een parcours doorheen de stad met een paar indrukwekkende werken van eigentijdse kunstenaars. Eén daarvan is dit kunstwerk met zout van Motoi Yamamoto, geboren in Japan in 1966. Het draagt de titel van ‘Staying in time’ (Bij de tijd blijven) Het bevindt zich in de kapel van de Ongeschoeide Karmelietessen. Het bijhorende paneel vermeldt: ‘In 1995 werd hij getroffen door het tragisch verlies van zijn jongere zuster, die overleed aan de gevolgen van een hersentumor. Deze gebeurtenis zette hem aan om niet langer te schilderen en om zich volledig over te geven aan monumentale installatoire werken met zout als medium. Hij gebruikt zout als metafoor voor de kwetsbaarheid van het leven, maar ook als middel om herinneringen te bewaren. Zijn zoutlabyrinten zijn poëtische getuigenissen van de cyclus van leven en dood. In Japan wordt zout sinds de oudheid in verband gebracht met Shinto-rituelen van zuivering, bescherming en overgang naar het hiernamaals.’ Voor de kunstenaar heeft het zout iets vluchtigs en kwetsbaars. Het werk is vergankelijk en het werd op het slotdag samen met het publiek vernietigd en het zout zal terug aan de zee gegeven worden. Vluchtig en toch heeft het zout een andere eigenschap: het bewaart etenswaren en behoedt ze voor bederf. We kennen de tijd nog amper dat voedingswaren ‘ingepekeld’ werden en wie lustte er geen pekelharing? Jezus gebruikte het ook tot zijn toehoorders bij de bergrede: ‘Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout geen kracht meer heeft, waarmee moet je het dan zouten? Het dient alleen nog maar om weggegooid te worden en door de mensen vertrapt.’ Een aansporing om als christen steeds smaak te geven aan onze wereld. Deze kunstenaar deed het op zijn manier, anders maar zeker even smaakvol en betekenisvol.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre