In mijn geboortedorp Alsemberg heeft het Davidsfonds onlangs zijn 100 jarig bestaan gevierd. Het gaat dan om de afdelingen van Alsemberg en Sint-Genesius-Rode. Voor die gelegenheid was er een warme theatervoorstelling in het CC De Meent met Bart Cafmeyer (broer van actrice Maaike), waarin hij met de dichter Guido Gezelle in dialoog gaat. Zowaar een monoloog van anderhalf uur, ondersteund door af en toe een streepje accordeon, live gespeeld door een uitstekend muzikant. ‘De acteur weet op een schalkse manier geschiedenis en literatuur te combineren’ stond op de uitnodiging en dat klopte helemaal. Met slechts een schamel tafeltje als bureau met wat boeken en leeslamp erop en de kop van Gezelle op een staander, nam de acteur ons mee in een sterk verhaal, soms ontroerend, soms met de nodige humor. In zijn spreken richt hij zich in vlekkeloos Nederlands tot de dichter die hij dan laat antwoorden in het sappige West-Vlaams. De talloze citaten uit zijn schrijfsels en gedichten kregen zo de nodige kleur en ritme. Het resultaat was een sterke, beklijvende voorstelling, een heerlijke namiddag die je liet wegdromen en tegelijk de schoonheid van onze taal en zijn poëzie liet smaken. Dichters hebben woorden voor wat soms onzegbaar is. Ze zijn als een balsem op de kwetsuren en wonden in onze wereld. De avond was al gevallen toen ik huiswaarts reed, maar donker was het niet…
Pastor Guido
Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blâren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heilige voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zo zoet...
als de ziele luistert!
G. Gezelle
 |
| © Guido Vandeperre |
