Maar kunnen genieten van cultuur is een verrijking vandaar dat ik blij was toen de musea weer open gingen en ik mijn museumpas terug kon gebruiken. Een bezoek verloopt wel anders dan we gewoon waren: je loopt niet even een museum binnen maar regelt je bezoek met tijdsklok online; je volgt de veiligheidsvoorschriften ter plaatse.
De eerste tentoonstelling die ik bezocht was die in Museum-M in Leuven met werken van Rodin, Meunier en Minne. Ik had tevoren in een tijdschrift deze zin gelezen: ‘Musea worden tempels van rust en reflectie.’ En dat was ook zo: er waren maar een zeer beperkt aantal bezoekers. Je kon in alle rust en stilte beelden bekijken, er blijven bij stilstaan. Wat een rijkdom! De beelden van bovengenoemde kunstenaars waren geplaatst naast middeleeuwse beelden uit de eigen museumcollectie. Een onverwachte benadering die een diepe indruk maakte. Zo stond bijvoorbeeld het beeld van Meunier ‘de moeder die haar gestorven zoon beweent’ dicht bij ‘een piëta’. Het trof mij opnieuw hoe beelden kunnen ontroeren en uitnodigen tot stilte en gebed.
De volgende tentoonstelling was van een heel andere orde, namelijk ‘Dacia Felix’ in het Gallo-Romeins Museum in Tongeren. Wat een voorrecht om met een klein bezoekers door de tentoonstelling te kunnen lopen! Na het bezoek in het museum gingen we ook even de basiliek binnen. We werden vriendelijk welkom geheten en hadden eerst een kort gesprek over hoe een viering nu verliep in de basiliek en over de geplande werken om de toren open te stellen voor bezoek. Maar het was ook een moment van gebed bij het beeld van de ‘madonna’, nu wel niet meer ‘zwart’ zoals heel lang het geval was.
Terwijl dit aan het schrijven ben, kon ik nog een speciale, korte tentoonstelling meepikken: de mussen die met zes, zeven tegelijk genieten van het vogelbad op mijn terrastafel in de tuin! Gewoon zalig!
Chris Ruelens
Rodin, Meunier en Minne
