De straten waren vanmorgen nog helemaal leeg in Brussel. Het deed me denken aan de dagen van het voorjaar toen iedereen 'in zijn kot' moest blijven. Het voelt nochtans helemaal anders aan: de bedruktheid van toen is weg. De lege straten zijn geen teken van de verplichting om binnen te blijven, maar van de vrijheid om op vakantie te kunnen gaan: ondanks corona is er heel veel volk weg uit Brussel. Het is echt wel verrassend hoe anders het voelt. En ja, vanaf vandaag moeten we allicht overal mondmaskers dragen (en juist vandaag ben ik het mijne thuis vergeten...) en de contacten blijven nog voor onbepaalde duur zeer beperkt (ik had onlangs na bijna veertig jaar opnieuw contact met een schoolvriend. Ons plan om bij te praten moet voor een hele tijd in de koelkast...), maar we mogen wel buiten. En er zijn wel degelijk contacten met mensen, al is het dan gedoseerd.
Ik zie een reclameboodschap van een frisdrankmerk. "Laten we niet vergeten hoe sterk we samen waren", luidt de boodschap. Ik ben wat verrast: spontaan heb ik niet zo groot vertrouwen in reclameboodschappen, want ze hebben als doel om meer winst te maken door meer te verkopen en zelden om diepe waarheden te verkondigen. Maar vandaag lijkt het wel anders. Er staat niet: "Vergeet niet hoe erg het was, zodat je nu meer kan genieten", maar positief: "Laten we niet vergeten dat we door de bundeling van onze krachten dat erge hebben overwonnen!". Het zou bijna een bijbelse boodschap kunnen zijn: het positieve dat eruit spreekt en de oproep om het positieve niet te vergeten. En bovenal het inzicht dat het allemaal niet van onszelf komt, maar dat we het uiteindelijk ontvangen. Goed nieuws, om niet te vergeten!
Tony, pastor
