Het kan er soms ook luid aan toe gaan als ze opgaan in hun spel (of ruzie maken). Het anders zo stille appartement is plots een huisje vol leven. Het samen aan tafel zitten en naar hun verhalen luisteren vind ik een zalig moment. Tijd om op adem te komen om na het afruimen, het entertainen van de namiddag te organiseren.
Ik zie ze zo graag maar moet eerlijk toegeven dat ik ook soms blij ben als ze in hun bed liggen. En toch is dit het leven dat ik het meeste mis, dit is voor mij een goddelijk leven. Je ervaart het meestal niet als je in volle actie bent want dan gaat alle aandacht naar de kleinkinderen. Nee, je merkt het pas achteraf, als je terugblikt op je dag en ziet waarvoor je allemaal dankbaar kan zijn. Dit is voor mij het moment waarop ik mij heel dicht bij God voel.
Vaak denk ik dan aan het verhaal van Elia op de berg Horeb. Hij herkende God niet in de storm, de donder of de bliksem, ook niet in de aardbeving. Elia herkende God in achteraf, in het voorbijgaan, in de zachte bries, wanneer alles stil gevallen was.
Misschien een vakantietip voor dezer dagen: maak het even de tijd om stil te vallen, om het voorbije te overschouwen en ontdek waar je Hem kan vinden. Ik ben er zeker van dat je God op het spoor komt.
Pastor Mariette
 |
| Schilderij van Ida-Paula Klepper https://ida-paula.nl/schilderijen/stilte/ |
