Groene kaart

Ik was er jaren niet meer geweest maar afgelopen maandag was het moment daar om met mijn wagen, die intussen vier jaar oud is, voor het eerst naar de technische keuring te gaan. Aangezien ik een afspraak had viel de wachttijd behoorlijk mee. Veel mensen zien er tegen op omdat ze niet weten hoe hun wagen de proeven zal doorstaan. Hoewel ik er vrij gerust in was heeft het toch iets spannends zo’n keuring. Er moet maar één lamp wat verkeerd schijnen en je riskeert een rode kaart. Je bent wat overgeleverd aan de technici die om beurt je auto onder handen nemen, soms heel letterlijk. Wanneer de wielen en de ophanging danig dooreengeschud worden op de brug maakt dat wel de nodige indruk als je het voor het eerst meemaakt. Het heeft iets weg van een examen maar dan van je auto. Maar na al die jaren heeft het ook iets vertrouwd en ik laat mijn wagen steeds correct onderhouden maar je weet maar nooit dat één of ander onderdeel het net nu laat afweten. Zo gaat het wel eens meer met apparaten: net als je het nodig hebt is er iets stuk. Aan de ene kant is er het vertrouwen dat je wagen goedgekeurd wordt, anderzijds moet je er ook voor zorgen dat hij in goede staat is. Net zoals bij vele andere domeinen in het leven is een goede balans tussen vertrouwen en weten waar je staat belangrijk. In ons geloof lijkt me het eerste veel belangrijker: vertrouwen dat Hij er is en ons nooit laat vallen. Mijn geloof in mijn wagen werd ook niet teleurgesteld: na een uurtje mocht ik wegrijden met een groen document…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre