Glimlachen

Een aantal dagen terug ging ik op bezoek bij parochianen die van Anderlecht verhuisd zijn naar Oost-Vlaanderen. Na een fijne babbel rond de maaltijd gingen we een wandeling maken tot in het centrum van de stad. Onderweg kwamen we een venster tegen met dit prachtig opschrift: ‘Alle mensen glimlachen in dezelfde taal’. Ik vond het schitterend. Ik had het nog nooit gehoord als uitspraak en toch is het zo eenvoudig en waar. De contouren van de kinderhoofden onderschrijven het geheel. Het liet me denken aan een andere zinsnede: ‘Je bent mooier als je lacht’. Bij lachen ontspant ons gezicht, we gebruiken zelfs andere spieren en wellicht kan je nog andere redenen vinden waarom het gezond is. Maar belangrijk is hoe het verbindt, hoe een lach ontwapenend kan zijn. Het zegt zonder woorden hoe we ons voelen, dat er vreugde of geluk in ons leeft of gewoon verwonderd en blij. Zo’n gevoel met woorden omschrijven is vaak niet eenvoudig maar een glimlach op een gelaat zegt veel. Woorden hoeven even niet, de glimlach vormt een taal op zich. In landen waar ik met de gekende talen niet ver kwam waren gebaren en gelaatsuitdrukkingen dé manieren om met iemand te communiceren. Overal waar ik ooit kwam bij mensen was zo’n glimlach het mooiste wat je kreeg of zelf gaf. Het opende vaak deuren en harten van mensen. In het evangelie lezen we nergens dat Jezus lachte maar hij keek wel met mildheid en liefde naar mensen. Ik denk dat dit niet zonder glimlach was…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre