Mijn overbuur was zijn terras aan het schoonmaken met de hogedrukreiniger en een nevel van water speelde een spel met de zon. Ik kon er zowaar bij wegdromen. Het was de eerste dag dat ik het gevoel had dat het lente was. En dat geeft energie, en niet alleen aan mij, tegen de middag waren al vier andere overburen kwistig aan het spuiten. Ramen en terras blinken weer als nooit tevoren. Klaar om in de stoel te genieten van een een drankje, een goed boek en de zon. Of gewoon mensjes kijken. Er is weer beweging op straat: fietsers, wandelaars, kleine kinderen die weer ruimte hebben om te lopen, die genieten van wat meer vrijheid. Of hoe een beetje zon het leven zoveel mooier, zoveel speelser, zoveel gelukkiger kan maken.
Zelf ben ik ook in gang geschoten en aan het opruimen begonnen. Wat verzameld een mens toch allemaal niet. Het containerkot van het appartementsblok kan er van meespreken. Het mooie is, nadien brengt het zoveel rust, zoveel plaats, ruimte voor andere dingen.
Tijd om mij te laten beschijnen door de Zon die God is, zodat er in mijn hoofd en in mijn hart wat plaats komt voor rust, ruimte voor andere uitdagingen.
Pastor Mariette
