Onberekend

Het is volop lente en daar kunnen we niet naast kijken. Naast alle aprilse grillen die we al over ons kregen hebben vele bomen ons met hun bloesems verblijd. Dat mocht wel na zo’n natte en grijze winter. Eén van die lentebloeiers is de Japanse kerselaar. Een streling voor het oog als hij op het toppunt van zijn bloei staat. In Japan is dit een belangrijke gebeurtenis met vele bloesemfestivals over het hele land. Tegelijk kent de boom maar een korte bloeiperiode en zo staat deze bloesem in Japan ook voor de vergankelijkheid van de schoonheid. Zo vond ik de Pierre Beytslaan in Anderlecht schitterend afgezoomd met Japanse kerselaars, net over het hoogtepunt van hun bloei. De wind verzamelde reeds de afgevallen bloemblaadjes. Een dik roos tapijt overgeleverd aan de grillen van de voorjaarswinden. Het verwondert me niet dat het voor de Japanners tot een symbool van vergankelijkheid werd. Voor mij is het ook eens te meer een aanwijzing dat de natuur niet rekent. Waarom je zo mooi opmaken als het maar een paar dagen kan duren? Wij zouden er misschien niet aan beginnen. In de natuur gaat het er vaak anders aan toe: bloemen in overvloed en zaadjes die door de weidse lucht vliegen in de hoop ergens te wortelen en het leven verder te zetten. Neen, als het moment aangebroken is barst het leven weer los, onberekend, overvloedig. Geef maar, bloei maar, leef maar, voluit. Is dat niet het goddelijke in onze schepping? God zelf is nooit karig, noch met zijn liefde, noch met zijn barmhartigheid. Wat een cadeau!

Pastor Guido

© Guido Vandeperre