Et si ma bille était la Lune...

Na Pasen ging ik een paar dagen naar Zwitserland. Niet naar de sneeuw maar op bezoek bij een bevriende familie. De laatste volledige dag van mijn verblijf reden we met een treintje doorheen de bergen naar Montreux bij het meer van Léman. De stralende zon maakte het heerlijk kuieren langs het water en we konden zelfs buiten op een terras eten. Montreux kent naast een groots jazzfestival ook een Biennale met kunstwerken en eentje daarvan trok mijn bijzondere aandacht: ‘Et si ma bille était la Lune’ (en als mijn knikker de maan zou zijn). Het is van de hand van de Zwitserse kunstenares Sarah.H en is meer dan drie meter hoog. De titel is de laatste zin van een gedicht over een jongen en de maan. Als de jongen gaat slapen verlicht de maan zijn kamer maar die avond is de maan er niet. In zijn droom reikt hij op een ladder, licht als een pluim, zijn knikker naar de hemel. Hij schenkt hem als zijn enige fortuin alsof het de maan was. Het kunstwerk priemt door de lucht naar de felblauwe hemel. Het laat dromen, van onbereikbare dingen, van iets groters en hogers. Het laat me denken aan de ladders in Bijbel, de Jakobsladder, de ladder waarlangs engelen op en neer, komen en gaan. Het verlangen van ons mensen om dicht bij God te komen. Haast onmogelijk. Kwam Hij daarom zelf niet tot ons?...

Pastor Guido

© Guido Vandeperre