Ik durf soms wel te denken dat de Kerk ons acht dagen geeft om ons een beetje tijd te geven om het allemaal te laten doordringen. Want het is toch wel redelijk overweldigend en echt niet zo gemakkelijk, niet direct behapbaar. Laat ons wel wezen, het is ook iets on-geloof-lijk. Een gestorven man – echt dood, niet schijndood, maar echt dood – die terug tot leven komt, die verrijst.
Ik heb het daar zeer lang zeer moeilijk mee gehad. Net zoals ik het moeilijk had met alles wat in de Bijbel staat wat niet direct door de fysica of de geneeskunde of de ratio te verklaren is: water in wijn veranderen, doven doen horen, lammen doen opstaan, blinden doen zien, een lijstje haast zonder einde. En dan nog het grootste ‘wonder’ van allemaal: opstaan uit de dood.
Anderzijds weet ik ook dat ik niet de enige of allerminst de eerste was die het daar moeilijk mee heeft (gehad). Opnieuw, lees maar eens de Evangelies na die verhalen van de Verrijzenis, te beginnen met het oudste, dat van Marcus dat ik tijdens de Paaswake mocht voorlezen: drie vrouwen, voorzien van vers gekochte kruiden om Jezus te zalven, gaan in alle vroegte op de eerste dag van de week na zonsopgang naar het graf. Ze maken zich zorgen over het feit wie voor hen de (zware) steen voor het graf zal wegrollen. Maar dan zien ze dat hij al weggerold was en dat er in het graf een jongeman zit die hen zegt: ‘Schrik niet. U zoekt Jezus van Nazaret, die gekruisigd is. Hij is tot leven gewekt, Hij is niet hier.’ De jongeman vraagt hen ook om tegen Petrus en de leerlingen te zeggen naar Galilea te gaan waar ze Hem zullen zien. En wat doen die vrouwen: ze vluchten naar buiten, weg van het graf, bevend van angst en buiten zichzelf. En ze zeggen tegen niemand iets, want ze waren bang.
En daarmee eindigde[1] dan ook het Marcusevangelie – een abrupt einde. Een open einde dat ons uitnodigt zelf het vervolg te schrijven en te be-leven. Een uitnodiging om onszelf te vragen: ‘En jij, wat ga jij hier nu mee aanvangen?’
Neem er uw tijd voor, om uw doorleefd antwoord op die vraag te formuleren en te doorleven. En als ge het al hebt, zoveel te beter. Indien niet, wanhoop niet. Blijf niet schrikken, blijf niet bang. Neem uw tijd, spreek erover, lees de Verrijzenisverhalen, laat u aanspreken door Hem.
Uiteindelijk is het allemaal genade. Te mogen en te kunnen geloven dat ‘Christus is verrezen’ en te kunnen antwoorden ‘Ja, Hij is waarlijk verrezen.’
Zalig Pasen!
Diaken Dirk
[1] De 11 bijkomende verzen met verschijningsverhalen heeft een latere hand aan het Evangelie toegevoegd.
 |
Het lege graf ©FreeBibleImages - www.LumoProject.com |
