Doopkapel

Afgelopen Goede Week was de Brusselse Kerk verzameld in de kathedraal van Brussel voor de chrismaviering. Op het einde van de dienst stonden alle priesters en diakens onze aartsbisschop ter begroeting op te wachten in de zijbeuk. Ik stond net ter hoogte van de doopkapel. Ik stapte daarna even binnen in deze intieme ruimte. Een stevige doopvont, een kleine nis met bloemen en een schilderij. Tijdens de paaswake stond de doopvont en het nieuwe doopwater centraal en hernieuwden we onze doopbeloften. We worden met Christus herboren. De kleine nis liet me denken aan het lege graf, geen lichaam maar bloemen als een eerbetoon aan de plek waar Christus’ lichaam even mocht rusten. Het schilderij intrigeerde me het meest. Het licht spatte eraf. Het lijkt op een doek of een kleed maar verbeeldt voor mij net goed de Verrijzenis van Jezus. Er zit beweging in naar boven en een lichaam zie je niet echt. Ik vergat te kijken of er een plaatje in de buurt hing met enige uitleg over het werk of de kunstenaar. Maar achteraf gezien is dit niet nodig. Het spreekt ook zo, ik kon mijn verbeelding de vrije loop laten. Maar dat Christus verrezen is voor mij geen verbeelding maar geloof en zelfs een zekerheid…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre