maandag 6 mei 2024

Sacramentenweek-end

Het voorbije week-end was voor mij ‘sacramentenweek-end’. Op zaterdag mocht ik het huwelijk van Ann en Louis inzegenen, mijn ‘eerste keer’ en op zondag doopte onze aartsbisschop het zoontje van Benoit en Maaike en diende het vormsel toe aan 9 jonge jongens en meisjes die ook voor de allereerste keer de H. Communie mochten ontvangen.
Ja, soms kan God daadwerkelijk onder ons zijn in die vele tekens van zijn nabijheid die mensen op de verschillende etappes van hun leven mogen begeleiden: doop, eucharistie, vormsel en huwelijk. Het is toch wonderbaar hoe de Geest in deze tijden nog steeds mensen mag bezielen en ondersteunen. Want je ziet echt hoe deze jonge mensen zich openen en op hun manier hun weg naar Christus en zijn Vader zoeken en vinden. En dat is alleen mogelijk door het getuigenis van anderen: ouders, catechisten, voorgangers, juf of meester en de gelovige gemeenschap – wij dus allemaal.
Laat ons dat dus vooral maar blijven doen: getuigen, getuigen van hoe ons leven beter en gelukkiger wordt doordat wij ons gedragen weten door Hem. En mensen mogen voorbereiden op die ‘speciale momenten’, die wij sacramenten noemen – dat is op zich een bron van genade.
Het was goed dat ik erbij mocht zijn – het is een echte vreugde die de diakenwijding in mijn leven gebracht heeft. Moge het nog lang zo verder gaan.
Het was goed dat ik erbij mocht zijn. Ik was meer dan aangenaam getroffen toen bij het einde van de vormselviering één van de vormelingen spontaan tegen me zei: ‘Ik kom terug’! Dank daarvoor.
Het was goed dat ik erbij mocht zijn. Als een jong koppel oprecht dankbaar is dat je hun grootste dag mee hebt mogen realiseren, door er die Andere dimensie aan toe te voegen.
Het is goed.

Een gelukkige diaken Dirk

 ‘Sacramentenbewerkers’ © François