Verbeelding

Omdat het er zo goed toeven was blijven we met deze bijdrage nog even aan zee. Rond 18u -19u is een Belgisch strand stilaan leeggelopen. Je vindt er nog een paar late wandelaars, mensen die hun hond nog eens uitlaten of liefhebbers van een mooie zonsondergang. De zee had zich al ver teruggetrokken en het was een eindje stappen tot aan het water. De zee goeiedag gaan zeggen betekent voor mij ook even gaan voelen hoe warm of koud het water is. Op mijn wandeling kwam ik ook deze resten van een groot zandkasteel tegen. Het zag er uit alsof de Vandalen gepasseerd waren en het met ‘de grond’’ gelijk gemaakt hadden. Of had de maker (of de makers) het zelf al gedaan om de zee geen kans te geven? Het liet me mijmeren over mijn eigen kindertijd en hoorde dit liedje van Willem Vermandere weer in mijn hoofd: ‘Kasteel van schelpjes en zand’ dat als volgt begint:

Er was een klein jongentj' aan 't spelen op 't strand
't bouwd' een kasteel met schelpjes en zand
en ik die passeerde 'k bleve daar staan
en 'k liet heel stille dat kindje begaan
en 'k liet heel stille dat kindje begaan

Willem laat zijn verbeelding de vrije loop met ridders, prinsessen en minnestrelen.
Maar als hij mee wil gaan doen…:

'k Sprong recht om te dansen maar er was niemand meer
hoe is dat nu meuglijk zo in ene keer
Nog juist in de verte liep 'tr over strand
een heel klein jongtj' met een schuptj' in zijn hand
een heel klein jongtj' met een schuptj' in zijn hand

Verbeelding staat vaak ver van de realiteit maar ze brengt ons ook verder. Einstein schreef: ‘Logica brengt je van A naar B, verbeelding brengt je overal.’ Verbeelding kent geen grenzen, ze geeft smaak en kleur aan ons leven. Kinderen hebben ze nog in overvloed. Laat het kind met zijn verbeelding in jou maar af en toe zijn gang gaan…

Pastor Guido