Het dondert in Keulen

Afgelopen week las ik in de nieuwsbrief van Otheo over een studie die in Duitsland werd gemaakt over de jongere generatie priesters aldaar. Dit onderzoek bracht enkele belangrijke conclusies aan het licht. Zo bleek bijvoorbeeld dat het merendeel van hen weinig vertrouwd is met wat er in de moderne samenleving leeft en aan de hand is. Ook staat slechts een derde van de jonge priesters in Duitsland achter mogelijke hervormingen in de kerk. Ze zijn dus eerder behoudsgezind. Nu moet ik wel zeggen dat ik het niet echt in Keulen hoorde donderen toen ik dit las. Niet enkel in Duitsland, maar ook in de omringende landen evenals bij ons zie je vaak in de kerk een tendens naar verrechtsing en een neiging bij sommigen om zich af te zetten tegen de zogezegd 'heidense' wereld, ondanks het feit dat paus Franciscus, met vallen en opstaan weliswaar, toch een andere koers probeert te varen en een openheid naar de wereld predikt. Precies daarom krijgt hij ook zoveel tegenwind, zelfs in eigen kringen. Toch moet ik zeggen dat de conclusies van het Duitse onderzoek mij wat verontrusten. Is het niet zo dat Jezus nooit heeft opgeroepen om zich af te zetten tegen de omringende wereld? Hijzelf nam volop deel aan alles wat het leven te bieden had. In Mattheus 11 wordt hij zelfs een drinkebroer en een gulzigaard genoemd. Hij stond temidden het leven. Ook was Jezus zeker niet behoudsgezind! Denken we maar aan de manier waarop hij met de toenmalige religieuze wetten omging. We kunnen zelfs zeggen dat hij eerder revolutionair was, getuige zijn omgang met vrouwen en met mensen die in die tijd werden gemeden: prostituees, tollenaars, melaatsen, … Zich afzetten tegen de wereld en elke kerkelijke verandering schuwen zijn dus niet onmiddellijk echte evangelische deugden. Zelf droom ik van een kerk die met beide voeten in de wereld staat, open en ruimdenkend, maar wel kritisch. Ik droom van een kerk die zaken durft te herdenken, omdat de tijden nu eenmaal veranderd zijn. Ik droom van gemeenschappen die in dialoog durven gaan met anderen, in alle openheid en vrijheid. En Brussel is hiervoor de perfecte habitat om dit uit te proberen. Waar wachten we nog op?

Pastor Gino.

Het dondert in Keulen @ flickr