Verrassing

Eind april was er een grote theologische-pastorale studiedag voor alle benoemden van vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, het vicariaat Brussel en ook het vicariaat van de opleidingen. Het thema luidde. 'Als een vuur zo brandt de hoop in mij'. Zeer interessante dag en een gelegenheid om vele mensen na lange tijd eens terug te zien. Hoe boeiend dit thema ook is, blijf ik hier stil staan bij een ander gebeuren die ochtend. Om allerlei redenen had ik besloten met de trein naar Leuven te gaan. In het Centraal Station werd mijn aandacht gewekt door heerlijke pianoklanken. Ze klonken duidelijk life en aangetrokken door de muziek vond ik in de grote lokettenzaal, wat teruggetrokken in een hoek, de bron van deze muziek. Een vrouw aan de piano die Ludovico Einaudi speelde. Op de piano het opschrift: ‘Play me, I’m yours’. (Bespeel me, ik ben helemaal de jouwe). Even later schoof een volgende persoon aan. Een initiatief van de firma Maene om piano’s op te stellen in publieke ruimtes zoals luchthavens, stations, ziekenhuizen, stadsparken, bibliotheken om zo de piano als een laagdrempelig en voor iedereen toegankelijk muziekinstrument zo dicht mogelijk bij de mensen te brengen. Het zijn telkens plekken waar veel mensen voorbij komen en men al eens moet wachten. De sfeer wordt er heel anders door en meermaals leidt het tot wonderlijke ontmoetingen. Ik heb me laten verrassen en even op afstand genoten. Ik ging verder met een glimlach om mijn mond en een hart dat nog nagenoot. Mijn dag kon niet meer stuk. Wat life muziek in een publieke ruimte al niet kan doen. Zetten we de wereld vol met piano’s…?

Pastor Guido

© Guido Vandeperre