Ik ben nog maar enkele dagen terug van vakantie. Naar goede gewoonte bracht ik die door in de Dolomieten in Italië. Het waren deugddoende dagen. De bergen zijn voor mij altijd een verademing en een rustpunt. Wel moet ik zeggen dat het er dit jaar zeer warm was. Zelfs in het dorp waar ik verbleef en dat op ongeveer 1600 meter hoogte ligt, was het meer dan dertig graden. Gelukkig koelt het er ’s nachts goed af. Dat het zelfs in de bergen alsmaar warmer wordt, merk ik reeds enkele jaren. Ook zie je het duidelijk aan de gletsjers, die alsmaar kleiner en kleiner worden. Tijdens mijn vakantie bracht ik ook een bezoek aan het nieuwe fotografiemuseum Lumen op de berg Kronplatz. Een prachtig museum over bergfotografie. Daar was ik getroffen door een film van de Zwitserse kunstenares Ester Vonplon met als titel ‘Gletscherfahrt’, die je via de link hieronder kunt bekijken. Het is een heel meditatief filmpje, maar bevat een schrijnende boodschap. In de zomer van 2014 bracht ze verschillende dagen door op enkele gletsjers. Ze zag er het ijs langzaam en gestaag smelten. Het deed haar denken aan sterven. De gletsjers die ze bezocht waren de hele zomer bedekt met witte lakens, aan elkaar genaaid met lange, kromme steken. Ze dienden om op zonnige dagen directe straling van de ijsmassa's tegen te houden. Maar het ijs smolt hoe dan ook. Het druppelde gestaag van de ijsblokken onder de lakens. De nattigheid van het ijs, weken- en maandenlang overgeleverd aan de natuur, verkleurde langzaam de witte lakens. Dit liet kleine donkere strepen achter op de witte lakens. Zo ontstond een kunstwerk dat enerzijds heel mooi is maar anderzijds ook heel confronterend is. Voor mij was het in ieder geval een ‘wake up call’ om toch maar zorg te dragen voor Gods Schepping, ook al is mijn eigen bijdrage nog zo klein. Maar alle beetjes helpen.
Pastor Gino.
