Voor een driedaagse cursus werd mij gevraagd iets mee te brengen uit mijn kindertijd dat vertelde over het begin, over 'mijn' eerste kennismaking met God. Voor mij is dat het kruisje dat we kregen voor het slapen gaan. 'God zegene en beware u'. Hoe het in het West-Vlaams klinkt zal ik u besparen, het heeft zelfs voor mij lang geduurd voor ik wist wat er gezegd werd. De dag waarop ik het begreep, is het voor mij begonnen. Het kruisje dat we kregen gaf mij telkens rust en vrede en ik voelde de liefde van mijn ouders. Wat wil je als kind meer hebben, liefde, geborgenheid, een gevoel van veiligheid. Mijn ouders gaven mij Gods zegen. Dat moet dus wel een heel speciaal iemand zijn. Zo is het begonnen en Hij heeft mij niet meer los gelaten.
Op de vorming was ik onverwacht getuige van iets dat mij echt ontroerd heeft. De twee trainers waren in het lokaal om zich voor te bereiden op de volgende sessie. Zelf maakte ik het lokaal klaar, een taak die toebehoort aan de deurwachter van die sessie. Toen hoorde ik hoe zij op het einde van de voorbereiding elkaar de zegen gaven en God vroegen om hen bij te staan. Nog nooit heb ik dit meegemaakt, het verliep zo spontaan en natuurlijk dat het bij mij door merg en been ging. Het laat mij niet los. Wat een kracht gaat daar van uit ! Ja het was een zegen voor mij om dit te mogen meemaken. Zo'n eenvoudig gebaar, moge het ook jouw hart beroeren en dichter bij God brengen.
Pastor Mariette
