Tijdens de gemeenschapsviering in St Jozef en de potluck nadien luisterden we naar het getuigenis van Sébastien de Fooz. Na eerdere bedevaarten naar Santiago de Compostela, Rome en Jeruzalem, heeft Sébastien in 2019 een pelgrimstocht van 30 dagen in Brussel ondernomen met als enig voornemen welwillend naar de mensen te kijken, open te staan voor ontmoetingen en een plaats te vinden om te overnachten. Ik was getroffen door het feit dat hij zijn bedevaart in Brussel lastiger vond dan alle anderen en wel omdat hij geen richting had – niet wist waar naar toe, geen doel om te bereiken.
Deze namiddag hadden we het in de basiliek van Koekelberg over de synode over de synodaliteit, het samen op weg gaan van de Kerk. Hier is de richting wel klaar, minder klerikaal, meer broederlijkheid, inclusief – voor en met iedereen. Hopelijk wil iedereen mee!
Sébastien had het over de moeilijkste pelgrimstocht van allemaal, alhoewel die maar 30 cm lang is. Die van het hoofd naar het hart. De synode zal een lange weg zijn en niet ééntje van een jaar of twee of drie.
Sébastien had het over het afscheid nemen van zijn innerlijke weerstand en hoe het innerlijk zegenen van mensen hem op weg hield. In de basiliek hebben we afscheid genomen van onze Kardinaal als aartsbisschop – hij die zoveel mensen gezegend heeft, zo goed kon luisteren, zo hartelijk.
En het mooie van dit alles: we deden dit samen, we waren er voor elkaar, we luisterden naar elkaar. Wij waren Kerk: plaatselijk, bisdom, wereldkerk! En dat allemaal op een zondag. Een echte Dag des Heren.
Diaken Dirk
 |
Getuigenis van onze
synodevaderen © Dirk Van Erps |
