dinsdag 19 maart 2024

Parkieten

Je kan er immers niet naast kijken in Brussel: de parkieten die onze groene plekken in de hoofdstad onveilig maken. Ik ben het even gaan opzoeken en Leefmilieu.Brussels schrijft: ‘er broeden 3 verschillende soorten parkieten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De Halsbandparkiet, de Grote Alexanderparkiet en de Monniksparkiet. Meestal is het de eerste soort die we zien. Buiten het broedseizoen verzamelen ze elke avond in dezelfde, grote slaapplaatsen. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zijn er sinds jaren 2 zulke gekende slaapplaatsen: het Elisabethpark in Koekelberg en de Navo-site te Evere. Op beide plaatsen slapen duizenden parkieten bij elkaar.’ Mijn auto weet er van mee te spreken na een avond parkeren rond Simonis. De laatste weken lijken ze hier in de buurt weer zeer actief te zijn en een paar dagen terug zag ik ze zowaar op de grond in onze parochietuin. Tot mijn eigen verwondering kon ik ze tot zo’n 10 meter benaderen en deze foto nemen. Eigenlijk horen ze hier niet thuis. Ooit losgelaten of ontsnapt wisten er een aantal te overleven en bovendien hebben ze geen natuurlijke vijanden. Zo konden ze zich succesvol voortplanten en men vreest zelfs dat ze de inheemse diersoorten zouden verdringen. Leefmilieu Brussel – BIM waakt erover dat dit niet gebeurt. Hoe kleurrijk ze ook zijn, het zijn niet direct mijn vrienden. Ze maken heel wat kabaal en als ze ergens neerstrijken nemen ze de hele omgeving over. Soms herken je dat ook onder mensen. Personen die het hoge woord voeren, alle aandacht opeisen en de anderen tot toehoorders degraderen. Meestal zijn het geen fijne ontmoetingen omdat niemand de kans krijgt nog iets in te brengen. Hoe anders ging Jezus te werk: ‘het geknakte riet zal Hij niet breken, de kwijnende vlaspit niet doven.’ Neen, Hij zal telkens weer vragen: ‘wat verlang je, wat wil je dat Ik voor jou doe?’ Zijn aandacht en zorg gaan uit naar elke mens, in het bijzonder de kleine en de zwakke. Tot zelfs zijn leven geven toe. Binnenkort zijn we daar weer getuige van…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre