Leve de verscheidenheid

Maandag en dinsdag was ik samen met een grote groep Brusselse pastores in de Oude Abdij van Drongen voor een tweedaagse sessie om na te denken over de toekomst van de Kerk in Brussel. De groep was samengesteld uit de verantwoordelijken van de drie verschillende Brusselse pastorale gemeenschappen: de Franstalige pastoraal, de Nederlandstalige pastoraal en de gemeenschappen van Buitenlandse herkomst. Wat mij opviel was de enorme verscheidenheid. Naast de Nederlandstalige pastores (duidelijk in de minderheid), waren natuurlijk ook verschillende Franstalige pastores (van verschillende nationaliteiten), maar bovenal veel buitenlandse pastores van overal. Het toonde de verscheidenheid van onze Brusselse Kerk. En het is juist die verscheidenheid die onze Kerk net zo boeiend maakt. Vaak hebben we echter moeite met die verscheidenheid, hebben we liefst dat alles hetzelfde is, en liefst nog dat de anderen zoals wij zijn. Vraag is of dat nu echt zo boeiend is. We zouden ons juist moeten verheugen in de verscheidenheid, in de variatie. Ook binnen onze eigen Paulusgemeenschappen mag die verscheidenheid er zijn. Het hoeft echt niet overal van hetzelfde te zijn. Liefst niet zelfs! Juist door onze verscheidenheid kunnen we elkaar inspireren. Wel is er een eenheid binnen die verscheidenheid, namelijk Jezus Christus zelf. Hij is het rond wie wij samenkomen, hij is het die ons verbindt met elkaar. Maar dit samenkomen rond Jezus kan op verschillende manieren. Laten we dus dankbaar zijn voor de grote verscheidenheid in onze Brussels Kerk!

Pastor Gino.