Vakantie begint wanneer je in de auto stapt, we hadden geen haast, de gps gaf een goede 4 uur rijden aan maar we deden het op het gemak zodat we ook wat aan sightseeing konden doen en namen onderweg ruim de tijd om een hapje eten. Daar kijken vooral de kinderen naar uit want voor een keer mag het wel een Mc Donald zijn. Met drie jonge kinderen in de auto is een lange autorit toch altijd een uitdaging, al viel het dit jaar heel goed mee. De middelste van de drie hield vooral de tijd en de kilometers in het oog, hij was gefascineerd door tijd en afstand. De jongste en de oudste hadden oog voor de omgeving. Regelmatig klonk het: koetjes, koetjes, koetjes of sjaap, sjaap, sjaap. De oudste was op zoek naar mooie gebouwen en kunstwerken langs de weg. Elk jaar komen we een reuzegrote fiets tegen en een man op een evenwichtsbalk en ook een reuzengrote man liggend in het gras met een trechter in zijn mond. We hielden een wedstrijdje om die als eerste op te merken. De tijd vloog voorbij en wij werden geanimeerd door de kinderen.
Kijken met de ogen van een kind, de verwondering in hun ogen zien voor iets waar wij zo aan voorbij rijden en als normaal of reeds gezien beschouwen. Zouden we niet veel gelukkiger zijn als we niet alles als vanzelfsprekend zouden beschouwen. Ik voelde iets van dankbaarheid om de spontaniteit van de kinderen. Zij openden mijn ogen.
Toen ik 's avonds mijn dag overliep dankte ik God voor dit moment van graag zien. Ik vraag mij af of onze band met God ook niet aangehaald zou worden moesten wij weer leren kijken met de ogen van een kind en vol verwondering 'dank u God' uitroepen bij het zien van al het mooie dat ons elke dag gegeven wordt.
Dank om wie jij bent God.
Pastor Mariette
