Ook dit jaar mocht ik enkele weken op vakantie in Frankrijk. Het hoeft geen betoog: het vakantieritme is helemaal anders dan de drukte van de rest van het jaar. Het voelt haast wat hemels aan. Zou God in de zomertijd misschien ook in dit mooie land komen wonen? Tijdens die tijd bleef ik zoals andere jaren naar de Vlaamse radio luisteren - toch wonderlijk wat het internet allemaal mogelijk maakt - al was het maar om de Ronde van Frankrijk te beluisteren en zo ook de exploten van groene Wout te volgen. De eerste keer dat er dan verkeersinformatie doorkomt, voelt dat echt raar aan: u weet wel, het bericht waarin men meldt dat er in Groot-Bijgaarden en elders zoveel file staat. Dat lijkt dan werkelijk van zo'n andere planeet te komen als een vreemd bericht, alsof 'de aarde' even 'de hemel' komt verstoren. Tegelijk houdt het ook weer even de voeten op de grond: het is niet voor iedereen vakantie...
Na vakantie terug naar huis komen is op zichzelf niet het allerprettigste, maar weer thuis word ik deze periode telkens verrast door de kalmte van de stad: "iedereen" is blijkbaar naar elders vertrokken. Het is alsof vakantie gewoon verderloopt, maar dan gewoon hier: je hoeft deze dagen helemaal in verre vakantie oorden te toeven om rust en kalmte te vinden! Ik zou durven denken dat het zelfs in Groot-Bijgaarden en andere knelpunten rustig is...
Op zondag samenkomen in de kerk en Eucharistie vieren, krijgt deze dagen een ingetogenheid, die anders zoveel moeilijker te vinden is. Het lijkt alsof de stilte van de stad hier voller en warmer is dan elders; zou het kunnen dat God gemakkelijker hoorbaar is, als er buiten minder drukte is? Geen idee eigenlijk in welk land God in zomerse tijden woont. Het is wel zeker dat Hij zich bij ons meer laat vinden dan ooit...
Tony, pastor
 |
| © Tony Frison |
