Als verdriet op bezoek komt

Zaterdag 7 oktober herdachten we de kleine Mattis. Het was reeds vijf geleden dat hij heenging. Zijn hartje dat een afwijking had van bij zijn geboorte hield het amper negen maanden vol. Sindsdien komen we in kleine familiekring samen in de kapel in zijn dorp om te gedenken, te herinneren en mekaar te dragen. Doorheen de jaren werd ikzelf een deel van de familie, doorheen huwelijk, dopen en ook de uitvaart van de kleine Mattis. De opa van Mattis heeft de gave van vertellen en een mooi aanvoelen van wat liturgie vieren kan zijn. Hij maakt telkens een mooie herdenkingsviering in samenspraak met de mama en papa van Mattis. Naast het evangelie van de storm op het meer zat er deze keer ook een mooi verhaal in dat de tante aangebracht had: Als verdriet op bezoek komt Het is geschreven door Eva Eland en met eenvoudige tekeningen geïllustreerd. Ik wil het graag met jullie delen. ‘ Soms staat verdriet onverwacht voor je deur. Het volgt je overal…En komt zo dichtbij…je kunt bijna niet meer ademhalen. Je kunt proberen het te verbergen. Maar het is net alsof je zelf verdrietig bent geworden. Je hoeft niet bang te zijn voor verdriet. Geef het een naam. Luister ernaar. Vraag waar het vandaan komt en wat het nodig heeft. Wanneer je elkaar niet meteen begrijpt, ga even in stilte samen zitten. Je hoeft niets. Of ga iets doen wat voor jullie allebei fijn voelt. Zoals tekenen…naar muziek luisteren…of een beker warme chocolademelk drinken. Misschien wil verdriet net de hele tijd binnen blijven. Laat het een keer naar buiten komen. Maak een wandeling. Luister naar de wind die door de bomen ruist. Misschien hoeft verdriet alleen maar te weten dat het er mag zijn. En wil het slapen, niet meer alleen. Verdriet kan zomaar zijn verdwenen als je wakker wordt. Maak je geen zorgen…vandaag is een nieuwe dag’. Wonderlijk hoe de kleine Mattis ons altijd opnieuw samenbrengt en ons zegt: ‘kijk maar vooruit’…

Pastor Guido