Kristof

Vorige week werd ik getroffen door een bijzonder beeld (zie foto). Op een plek waar ik vaak langskom, zag ik plots kaarsjes branden, bloemen liggen en verschillende boodschappen op een blad geschreven. Het was een eerbetoon aan een dakloze man die daar overleden was en van die plek zijn vaste stek had gemaakt. Het ontroerde mij dat zoveel mensen een boodschap achterlieten voor iemand die meestal naamloos is en die wij vaak zomaar voorbijlopen. Zo ontdekte ik dat de man die daar elke dag lag Kristof heette, want er hing een foto met zijn naam en het onderschrift ‘on ne t’oubliera jamais’. Tot mijn grote scha en schande moest ik vaststellen dat ik hem al zo vaak voorbijgelopen was en hem nooit had aangesproken, laat staan zijn naam had gevraagd. Plots kwam mij het Bijbelverhaal van de arme Lazarus voor de geest (Lc 16, 19-31). Zoals Kristof zijn er zovelen die op de straten van onze stad moeten leven, zovelen die er ook vaak naamloos sterven. Gelukkig bestaat er zoiets als het collectief straatdoden die deze mensen een waardig afscheid willen geven. Het doet mij ook denken aan het lied op een tekst van Henk Jongerius ‘voor mensen die naamloos’. Zovele naamlozen in onze stad… Je naam duidt aan wie je bent, je identiteit. Mensen zijn pas vergeten als hun namen niet worden genoemd. De ‘naamlozen’ in dit lied zijn de mensen die over het hoofd gezien worden, mensen als Kristof. Gelukkig kon ik vaststellen dat sommige mensen hem wel kenden, af en toe met hem een praatje maakten, hem nu missen. Ik moet zeggen dat ik er niet goed van was, en dat het voor mij een soort van ‘wake up call’ was. Hoe vaak loop ik die naamlozen niet zomaar voorbij, enkel denkend aan mijn eigen besognes? Ook die naamlozen hebben een naam bij God, ook zij zijn Gods kinderen. Sorry, Kristof, dat ik nooit jouw naam heb gevraagd, sorry dat ik je zovele dagen, weken en jaren zomaar ben voorbijgelopen. Ik hoop dat je nu met heel veel liefde en warmte mag opgevangen worden in de armen van Diegene die ieder van ons kent bij onze naam, en die jou vol tederheid jouw naam toefluistert: Kristof.

Pastor Gino

© Gino Mattheeuws