’s Namiddags werden de zieken en bejaarden van de Pastorale Eenheid verwacht in het zaaltje achter de kerk van Evere. En er was muziek – accordeon – en er was een maaltijd – koffiekoeken – en iets te drinken – koffie en thee. En vooral, boven al, de zieken en bejaarden waren er.
En dan gebeuren er zaken die ik niet verwacht had. Dan wordt er meegezongen, volop en met volle goesting. De oude slagers, die van vroeger, maar die we nog allemaal kunnen meezingen, ten minste de eerste strofe. Daar bij die molen, E viva España, Drink rode wijn…
En dan wordt er gedanst, of je nu 60, 70, 80, 90 of 98 bent – dansen kunnen ze allemaal. En ze kunnen het niet alleen, ze doen het ook. En ze doen het graag. Met zijn 2-en, polka, schaukeln.
Ik heb nog niet dikwijls zo’n glimlachen gezien, zo’n stralen, zo’n samenzijn.
Soms, heel soms is het Koninkrijk Gods vlakbij, kan je aanraken, kan je het zien. Zondag was zo’n dag.
Dank aan de trouwe zorgers en bezorgers, zoekers en bezoekers.
Diaken Dirk