Een zondag namiddag in de herfst

Wat een mooie zonnige zondag middag, aangename temperaturen voor de tijd van het jaar, bomen met gekleurde baadjes en beneden een tapijt met de mooiste kleurschakeringen. Ideaal weer om naar het bos te gaan. Deze morgen zag ik in de kerk een kleuter met botjes aan. Die is er al op gekleed dacht ik. Toen ik vertelde dat ik heel hard kon genieten van zo'n weer kreeg ik als reactie: ja, maar het waait toch heel hard. Het is maar hoe je het bekijkt denk ik dan. Hoe we kijken, al dan niet, daar hangt veel van af. In de catechese hadden we het ook over kijken en zien. Je kunt kijken en niet willen zien of je kun zien en stil blijven staan en er iets mee doen, zoals Jezus deed. Hij bleef staan en vroeg: 'Wat kan ik voor je doen?'
Zelf mocht ik op deze zonnige zondag naar een verjaardagsfeestje: 12 jaar ! Uitgehongerd kwamen ze van de Chiro terug. De kamer werd gevuld met buitenlucht en de douche en wasmachine hadden hun werk. Ik was gelukkig om al die blije gezichten te zien en het enthousiasme in hun verhalen te horen.
De jongste (4 jaar) kan nog niet naar de Chiro, hij was met papa en mama naar het bos geweest en heeft een souvenirtje meegebracht: een vogeleitje op een stokje, dat heeft hij de hele weg terug vast gehouden, om in het herfsthoekje te zetten. Dit laatste wil ik u niet onthouden... Toen ik vroeg wat hij nog allemaal gezien had noemde hij de hele herfstcollectie bij elkaar, maar het mooiste vond ik toch de 'jeukenootjes'.
Hoe mooi kan het leven zijn, je hoeft alleen maar te kijken en stil te staan en waar het zich aandient  vragen: "Wat kan ik voor je doen?"

Pastor Mariette

Een zondag namiddag in de herfst @ Mariette Dhondt