Een zondag in oktober

Er zijn zo van die zondagen die zon-dagen zijn; dagen waarin je echt volledig uit het gewone ritme van de week stapt – dagen waar heel weinig moet en heel veel mag. De eerste zondag van oktober was zo’n zon-dag.
Het begon allemaal heel gewoon, met iets later opstaan dan anders maar toch nog op tijd genoeg om tijdig in St Jozef te zijn voor de wekelijkse Eucharistie – ja, zo na twee zondagen afwezigheid wegens vakantie terug diakendienst mogen doen, dat was al een stuk feest op zich. En dan was het ook niet een gewone zondag door het jaar, want er waren enkele nieuwigheden afgesproken – intredeprocessie met Evangeliarum – aanbrengen van de gaven door het volk – Communie in de twee gedaantes.
En dan nadien gaan eten met ‘nieuwe vrienden’ – het begon allemaal ergens onderweg naar of in Lourdes toen ik weer eens met veel te veel enthousiasme over eten begon te vertellen en dan nog wel over ossentong in madeirasaus. Ik weet het, het is niet iedereen zijn ding, maar voor mij is het een herinnering aan de kermissen van mijn jeugd. Altijd feest. Ja, Bertem Brug is het restaurant to be. En we waren er en we waren er graag. En we konden vertellen over de dingen des levens, de vreugdes, maar ook het verdriet; het gewone en het buitengewone. En dat mocht en moest dan nog allemaal bij hen thuis afgesloten worden met een glaasje bubbels. Ja, het is goed samen te zijn. Om het met Paulus te zeggen, zelfs zeer goed of volmaakt.
En dan had de vrouw nog een verrassing in huis. We zouden gaan wandelen, en wandelen dat deden we. Naar het Jubelpark en we waren niet alleen. Er werd volleybal gespeeld, salsa gedanst en ijs gegeten. Op een bankje zitten en snoeten trekken naar het kleine meisje dat vlakbij met mama en papa in het gras zat. Dat was goed, zelfs zeer goed of volmaakt.
En dan thuis: groenten snijden, wassen en blancheren. Van mijn vriend had ik een selder en prei gekregen voor de mosselen van maandag. Maar de selder was geen gewone selder, hij was zo groot als vijf Colruytselders en de prei was bijna vuistdik. En dat zijn echt te veel groenten voor één keer mosselen – waarschijnlijk zelfs te veel voor twee keer mosselen en doe ik al zoveel groenten in mijn mosselen, tot grote vreugde van Ute. Dus heb ik geblancheerd. Voor de eerste keer. Ja, je kan gerust 60 geworden zijn en nog dingen voor de eerste keer mogen doen. En al zeg ik het zelf, het was goed, zelfs zeer goed of volmaakt.
En dan mocht ik nog een blog schrijven. Ik wist niet goed waarover, maar ik dacht. Laat me eens een blogje schrijven over een zondag in oktober. Aan u om te oordelen of het goed, zeer goed of volmaakt was.

Diaken Dirk

Een zondag in oktober © Gebedskalender Halewijn