Na het middageten trokken we naar deze plek, het kasteel van Gaasbeek. De herfst deed ons een heerlijk zonnetje cadeau en wandelend trokken we rond het kasteel door het park. Dalend en stijgend langs mooie paden, ondertussen genietend van telkens een nieuw en ander uitzicht op het kasteel. Dit zicht van bij de vijver kon ik me zelfs niet meer herinneren.
Omdat ik de schoonheid van deze hele site aan mijn bezoek wilde tonen, ontdekte ik opnieuw deze prachtige plek. Vaak was het zo dat ik met mensen die op bezoek kwamen, bekende plaatsen op een nieuwe wijze zag. Anderen helpen ons vaak onbewust om anders naar de dingen te kijken, ook al dachten we ze goed te kennen. Door een gesprek komen we ook vaak tot nieuwe inzichten en gaan we verrijkt terug weg. Dat is het mooie aan ontmoetingen, georganiseerde of onverwachte, zij werpen dikwijls een nieuw licht op dingen en mensen. Opvallend was dat tijdens de wandeling het kasteel steeds in het vizier bleef, maar telkens vanuit een andere invalshoek. Omhoog of omlaag, het kasteel bleef er staan, als een baken, een ijkpunt. Het liet me denken aan psalm 94: ‘de Heer is mijn burcht waar ik veilig ben’. Waar het leven ons ook brengt, Hij is degene die we best niet uit het oog verliezen. Dat leven bracht ons vanzelf bij de Krijmerie voor een heerlijk ijsje uit het vuistje…
Pastor Guido
 |
| © Guido Vandeperre |
