Schorremorrie

Deze week heb ik nog eens gekeken naar de uitzending van ‘Carols from King’s’ op de BBC, de dienst met lezingen en liederen vanuit King’s College in Cambridge. Zoals steeds is het een intens gebeuren. Dit jaar was ik blij dat ze opnieuw ‘O Magnum Mysterium’ van Morten Lauridsen zongen. Vele componisten hebben deze eeuwenoude tekst reeds op muziek gezet, maar volgens mij deed niemand dit zo pakkend als Lauridsen, de Amerikaanse componist die in 1994 dit stuk creëerde en er onmiddellijk wereldberoemd mee werd. Het zijn hemelse klanken die uitnodigen tot een intense rust. Je kan er zelf jouw mening over vormen in bijgevoegd filmpje. In dit lied wordt een bijzondere eer betuigd aan de os en de ezel als eerste getuigen van het wonderbaarlijke mysterie van Gods menswording. Nochtans wordt er in de evangelies nergens melding gemaakt van de os en de ezel. En toch horen ze onlosmakelijk bij het Kerstgebeuren. Wel vinden we deze twee dieren terug bij de profeet Jesaja: ‘Een rund kent zijn eigenaar en een ezel de krib van zijn meester’ (Jes. 1, 3). Het is vooral de heilige Franciscus van Assisi die de os en de ezel een prominente plaats heeft gegeven toen hij in 1223 een kerstviering hield in een grot bij Greccio met een kribbe en een echte os en ezel. Sindsdien zijn ze niet meer weg te denken uit elke kerststal. Leuk om te weten is misschien dat in het Hebreeuws ‘os en ezel’ klinken als ‘schoorwachamoor’. En met een beetje goede wil kan je in dat woord het Nederlands-Jiddische woord ‘schorremorrie’ horen. En is dat nu juist niet het mooie van het Kerstverhaal? De eersten die oog hebben voor Gods wonderbaarlijke aanwezigheid zijn ‘schorremorrie’, met name de os en de ezel, en de herders, die in die tijd het uitschot waren van de toenmalige samenleving. Bij God staat dus niemand buiten spel, ieder hoort erbij. Meer zelfs, onze God heeft een voorkeur voor ‘schorremorrie’, voor geslagenen, verstotenen, vertrapten, voor datgene en diegene die voor de wereld van geen tel zijn. Hij heeft oog voor het onbeduidende. Als dat geen troost is. Dankjewel, os en ezel, om mij daaraan te herinneren!

Pastor Gino.