De dorstigen laven

Op donderdag 1 juli werd de nieuwsbrief verstuurd van Parcum, het ‘museum en expertisecentrum voor religieuze kunst en cultuur’, gevestigd in de abdij van ’t Park te Leuven-Heverlee. Daarin kon je o.a. lezen dat een schilderij, dat in 1996 gestolen was uit de abdijkerk van ’t Park zelf, in Frankrijk terug boven water was gekomen en terug was bezorgd aan de abdij. Over de omstandigheden van de vondst kon het Franse gerecht nog maar weinig zeggen, omdat het onderzoek nog loopt.
Het schilderij is gemaakt door Pieter Jozef Verhaghen, een kunstenaar afkomstig uit Aarschot, die leefde van 1728 tot 1811. Het draagt als titel: ‘Rebekka geeft Eliëzer te drinken’. Het stelt een gebeurtenis uit Genesis 24 voor. Eliëzer is de dienaar van Abraham en heeft van zijn meester de opdracht gekregen een vrouw te zoeken voor diens zoon Isaak. Uitgedroogd van de dorst komt Eliêzer aan bij een bron, waar toevallig ook een meisje arriveert dat Rebekka heet. Gedienstig biedt zij Eliëzer aan om hem en zijn kamelen te drinken te geven. Eliëzer vindt haar een vriendelijk meisje, dat zeker zou passen bij de zoon van zijn baas. Van het één komt het ander en even later zijn Rebekka en Isaak getrouwd.
Het straffe is nu dat de dag na het verschijnen van die nieuwsbrief, dus op vrijdag 2 juli, in de liturgie van de vrijdag in de dertiende week door het jaar, als eerste lezing ‘het huwelijk van Isaak’ in Genesis 24 werd gelezen. ‘In de liturgie is er geen toeval’ zeggen sommige liturgisten.

Wat kunnen we nu uit dit alles leren?
1.Nooit wanhopen als iets gestolen wordt; het kan altijd teruggevonden worden.
2.‘De dorstigen laven’ is nog steeds een werk van barmhartigheid.
3.Gedienstigheid kan grote gevolgen hebben.
4.Het verhaal van Rebekka en Eliëzer doet denken aan het evangelie van de Samaritaanse vrouw bij de put van Sichar, in Johannes 4. Jezus vraagt haar om Hem te drinken te geven, maar in het gesprek dat daarop volgt zegt Hij haar en ons: “Wie van het water drinkt dat Ik hem zal geven, krijgt in eeuwigheid geen dorst meer; integendeel, het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een waterbron worden, opborrelend tot eeuwig leven” (Johannes 4,14). Rebekka leste de dorst van Eliëzer en trouwde met Isaak. Jezus lest onze diepste dorst en heeft zich met ons verbonden voor altijd. Een meditatie waard.

En nog een vakantietip: bezoek de tentoonstelling ‘Als de bliksem - 900 jaar norbertijnen en norbertinessen’ in de abdij van ’t Park. Ik weet niet of het schilderij er al te zien is, maar ook zonder is de tentoonstelling de moeite waard.

Pastor Benno.

'Rebekka geeft Eliëzer te drinken'
door Pieter Jozef Verhaghen