Op mijn wandelingen, soms tussen twee buien in op dit moment, blijf ik mij verwonderen over de verscheidenheid in de natuur. De kleurnuances treffen mij telkens opnieuw.
Ik werd ook aangenaam verrast door een kort artikel over ‘krijtjes’ of wasco ’s. Vooral de titel trok mijn aandacht: “Ik wil huidskleur.” Colour Me Kids brachten 12 krijtjes in verschillende huidskleuren op de markt om de diversiteit van onze maatschappij aan te tonen. Het idee ontstond in Zuid-Afrika, waar een kleuterleidster het niet oké vond dat de kinderen zichzelf niet met de juiste huidskleur konden kleuren.
Gisteren had ik met een vriendin afgesproken in Brussel. We kennen mekaar al sinds onze studententijd in Leuven en spraken voor de coronacrisis regelmatig af om een tentoonstelling te bezoeken. Nu was het sinds vorig jaar geleden dat we mekaar nog gezien hadden. Het weerzien deed dus echt deugd. Haar man is Burundees en hun twee dochters hebben dus een bruin kleurtje. Als fiere oma toonde zij ook enkele foto’s van haar twee kleinzoontjes, de ene blank zoals de papa en de jongste wat bruiner, zoals zijn mama. En ik dacht even aan de krijtjes met de verschillende huidskleuren.
Verscheidenheid: wat een rijkdom!
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
