In deze zomermaanden zijn culturele en toeristische tips op hun plaats. Pastor Benno deed ons afgelopen dinsdag reeds naar de Abdij van het Park in Heverlee gaan. Vandaag wil ik je graag uitnodigen om wat dichter bij huis te blijven, en jou eens te begeven naar de ‘Villa Empain’, die sinds 2010 terug schittert in al haar glorie en te bezoeken is dankzij de ‘Boghossian Foundation’. De Villa is een pareltje van art deco-architectuur en ligt aan de rand van het Ter Kamerenbos. In bijgaand filmpje krijg je wat sfeerbeelden van de villa (neen, deze keer dus geen muziek, ofschoon er ook wel wat muziek op de achtergrond te horen is!). Alleen al het gebouw zelf is de moeite waard om te bezoeken, maar momenteel loopt er ook een interessante tentoonstelling onder de titel ‘icons’. Het is een tentoonstelling waar iconen getoond worden, enkele zoals we die kennen uit de religieuze traditie, maar vooral ook heel wat werken van hedendaagse kunstenaars die als het ware eigentijdse iconen hebben gemaakt. Iconen verwijzen naar het goddelijke. Ze zijn een doorkijk naar God. De hedendaagse kunstwerken die te zien zijn verwijzen niet zozeer naar God zelf, maar naar de hedendaagse goden (voetbal, popcultuur, politiek, …). De curator van de tentoonstelling is Henri Loyrette, voormalig directeur van het Musée d’Orsay en president-directeur van het Louvre in Parijs. Toen ik afgelopen zondag door de tentoonstelling liep, dacht ik dat een spiegel niet zou misstaan op deze tentoonstelling. Niet om te zien of mijn haar nog goed ligt, maar wel omdat de spiegel mijn eigen gelaat reflecteert. En is dat gelaat niet juist de mooiste icoon die er is? Zijn wij allen geen ‘iconen’ voor elkaar die verwijzen naar onze goddelijke oorsprong? Volstaat het niet om naar mezelf of mijn medemens te kijken om op die manier God te zien?
