Ieder huisje heeft zijn kruisje

Af en toe tijd kom ik nog eens in Mechelen en dan maak ik steeds van de gelegenheid gebruik om het Liturgisch Centrum De Peerle binnen te gaan. Ik sla er dan mijn voorraad kaarten in voor verjaardagen, geboorten, rouwbetuigingen en andere momenten. Ik kijk eens welke boeken er recent verschenen en koop er soms ook een kruisje voor één of andere gelegenheid. Je vindt ze in allerlei maten en materialen. Er zijn er voor misdienaars, voor doopsel, voor huwenden enz., bijna voor elk wat wils. Ze hangen mooi uitgestald op een bord zodat je rustig kan kiezen welk je zou kopen. In het leven kan je echter niet kiezen welk kruis op je weg komt. Vroeg of laat lopen we er tegen aan, niemand ontkomt eraan. De volksmond zegt het terecht: ‘ieder huisje heeft zijn kruisje’. Of op een andere manier verwoord met het citaat van de Jezuïet Jan Koenot bij het houten kruis van kunstenaar Luc Hoenraet in de tuin van de Oude Abdij van Drongen: “Wie omwegen maakt om aan het kruis voorbij te gaan loopt gevaar ook aan het leven voorbij te gaan. Wie in zijn eigen leven de werkelijkheid van zijn eigen kruis aanvaardt, geraakt stilaan voorbij aan het kruis in het Leven.” Bij het begin van deze veertigdagentijd laten we ons tekenen met een askruisje. Het is vluchtig maar we drukken er onze bereidheid mee uit dat we anders willen gaan leven, dichter bij God, bij de naaste en bij onszelf. Als we daarbij een kruis tegen komen, laten we er dan niet van weglopen maar het samen dragen.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre