Er zijn zo van die dagen dat ik de indruk heb dat dit wel altijd een geheim zal blijven. Er staan verschillende punten op de agenda maar ik slaag er niet in ze allemaal af te werken. Het huishoudelijk werk zou gerust wat meer tijd mogen krijgen. Enz. Maar zeuren over wat niet is of niet lukt zoals ik het graag zou hebben, zal zeker niet bijdragen tot een grotere tevredenheid, integendeel. En ik zou liefst een lachend gezichtje aanvinken op mijn ‘evaluatiekaart’.
Eén van de voorbije dagen stond er op de Missiekalender: ‘Je hoeft niet perfect te zijn’ (of iets in die aard. Misschien zit daarin wel het geheim van tevredenheid: wat milder zijn voor jezelf. Maar ik denk dat het nog verder gaat. Wat ik kan en mag doen voor een ander geeft zoveel meer tevredenheid. Mijn blik voldoende van richting veranderen onthult het geheim wat verder.
Tijdens deze vastenperiode spreken de Bijbellezingen, zeker die uit het Oude Testament, over Gods verbond met zijn volk, toen en nu. Telkens opnieuw heeft Hij geduld en schenkt Hij nieuwe kansen. In Gods liefde mogen geloven: een gave, een geschenk! Waarom zou het me dan ontbreken aan tevredenheid?
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
