Kiemkracht

Op één van de verdiepingen in het MAS (Museum aan de Stroom), in Antwerpen hangt een hele wand vol met bordjes van straten en pleinen die op één of andere manier met onze voeding te maken hebben. Alles wat er in verband mee staat passeert de revue: van grondstoffen, over dieren tot beroepen toe. Het had iets amusant om de hele muur te bekijken en te ontdekken welke straatnamen Groot-Antwerpen rijk is. Als ik dit schrijf zijn de eerste blokkades van landbouwers opgericht in ons land en is een groot deel van het avondnieuws aan de situatie van de boeren gewijd. Dit cursiefje is niet de plaats om positie te kiezen in dit moeilijke debat maar met straatnamen als ‘koren’, ‘rogge’, ‘bakker’, ‘graan’, ‘oogst’, ‘kaas’, ‘varken’ weet je dat ons leven vasthangt aan dingen die onze aarde voortbrengt en dit dankzij mensen die er al of niet hun levenswerk van maken. Vanzelf komt er geen brood op de plank, iemand zal er moeten voor zorgen. Ooit ging ik een week meehelpen tijdens de oogst op een boerderij. Deze en andere ervaringen bij mijn Franse vrienden in de Tarn, waar twee gezinnen op een boerderij wonen en werken, maakten dat ik met veel respect en bewondering naar mensen in de landbouw kijk. Ik merkte dat het vaak ook gelovige mensen zijn. Urenlang alleen op een tractor op het veld, heb je veel tijd om stil te staan bij de dingen. Steeds afhankelijk zijn van weer en klimaat maakt dat je beseft dat jij niet alles zelf in handen hebt. Je moet ook geloven in de kiemkracht van het zaad, anders begin je zelfs niet te zaaien, en wie moet er dan oogsten? Hoe vaak Jezus vertelt niet over zaaien, oogsten? “Met het koninkrijk van God gaat het als met iemand die zaad op zijn land heeft gestrooid. Hij slaapt en waakt, nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.” zei Hij ergens. Hoe dit hele landbouwvraagstuk opgelost moet worden weet ik niet maar dat het zaad telkens weer zal ontkiemen is een hele geruststelling…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre