Afgelopen zondag was schrijfster Lise Spit te gast in het Klara-programma ‘Berg en Dal’. Ze las er onder andere een gedicht voor dat ik niet kende, maar wat mij onmiddellijk aansprak. Het is een gedicht van de Nederlandse dichter K. Michel en draagt als titel: het Magerebrugwonder:
De eerste twee boten passeerden vlot
maar de derde was een diep geladen aak
die zo traag naderde dat (cadeau Karin
pasta, room, boontjes, loodgieter bellen)
Plotseling doemt de aak dichtbij op
en zie ik dat hij geheel gevuld is
met water dat in springerige golfjes
uit het donkere ruim over de boorden stroomt
Boven de wachtende mensen
is de moeheid van de werkdag uitgegroeid
tot een bijna zichtbare tros tekstballonnen
Verwikkeld in gedachten en beslommeringen
zien we niet dat uit de aak
al het water van de Amstel opwelt
Incognito drijft de bron van de rivier voorbij
K.Michel
uit: Waterstudies, Meulenhoff, Amsterdam, 1999
Het gedicht vertelt over iemand die moet wachten voor de Magere Brug in Amsterdam. Terwijl de persoon wacht en de boten ziet passeren is het druk in zijn hoofd met allerlei dagdagelijkse rompslomp en overloopt hij zijn to-do lijstje en de boodschappen die nog moeten gebeuren. Zo ook bij de andere wachtenden. Ze zijn moe en boven hun hoofden zweven ontelbare tekstballonnen. Maar plots merkt de dichter dat één van de boten gevuld is met water, en dat het deze boot zelf is die de bron van de Amstelrivier vormt. Geruisloos gebeurt dit, onmerkbaar, incognito. En het is enkel te zien door de aandachtige kijker die op dat moment niet druk in zijn hoofd bezig is met van alles en nog wat.
Hoe herkenbaar is dit niet? Zo vaak zijn we met tal van zaken bezig, dat we de mooie dingen zomaar voorbij lopen, dat we de dingen die belangrijk zijn niet zien of niet doen in al onze drukte, of dat we Gods incognito aanwezigheid niet gewaarworden. Nu alles stilaan gelukkig terug wat normaler aan het worden is, hoop ik dat we doorheen de drukte toch af en toe tijd maken om ons hoofd leeg te maken. Pas dan zullen we zien hoe God, die bron van alle leven is, geruisloos en incognito voorbijvaart, in de hoop dat we Hem gezien zouden hebben.
Pastor Gino
 |
| Magere Brug in Amsterdam |
