Er zijn niet zoveel kerkelijke feesten, die zozeer tot de volksverbeelding hebben gesproken als het feest van "Maria Lichtmis", ofwel "Opdracht van de Heer". Op deze veertigste dag na Kerstmis vervulde Maria de Joodse wetten door haar kind in de tempel op te dragen. Het werd een feestdag voor de kinderen en hun ouders om met het licht van gewijde kaarsen in processie bij Maria te komen. Achteraf mochten de pannenkoeken uiteraard niet ontbreken. Bij ons werd het ook het patroonsfeest van de Leuvense Universiteit, die Maria als Zetel van de Wijsheid centraal stelde. Het is de dag waarop de universitaire gemeenschap vanouds in stoet naar het Mariabeeld komt in de Leuvense Sint Pieterskerk, om daar te vragen om inzicht. Dat beeld toont Onze Lieve Vrouw, op een stoel gezeten, terwijl ze zelf haar kind draagt op haar schoot - als ware ze zelf de zetel voor het kind - en het aan de wereld toont.
Het is misschien wel treffend dat men niet spreekt over Maria, zetel van het licht - hetgeen men op Lichtmis misschien had kunnen verwachten en wat mogelijks niet geheel ondenkbaar zou zijn, maar men spreekt over de wijsheid - al is dit in wezen maar een klein verschil.
Wijs is niet hetzelfde als verstandig of geleerd; het gaat niet noodzakelijk samen met scholing. Misschien moet je zelf al wijs zijn, om de juiste betekenis van het woord te vatten (zeggen wijze mensen mij). Wijsheid beheerst de kunst van het leven, de kunst om zichzelf weg te geven en juist zo geluk op het spoor te komen.
Met licht in processie naar Maria gaan is eigenlijk het tegenovergestelde: het is gaan met de vraag aan om licht te krijgen en de wijsheid, die we nodig hebben op ons levenspad. De afstand tot Onze Lieve Vrouw van Troost is meestal maar heel klein.
Tony, pastor
 |
| Sedes Sapientiae © KU Leuven |
