In deze coronatijd, die zoveel langer duurt dan ik ooit dacht, heb ik nog meer dan anders mogen ervaren hoe belangrijk vrienden zijn. Maandag had met een zeer goede vriendin afgesproken om naar Leuven te gaan. Daarover zo dadelijk iets meer.
Maar eerst even een duik in de geschiedenis; enige beroepsmisvorming mag hopelijk wel.
We kennen mekaar al meer dan 50 jaar, van toen we nog samen op de schoolbanken van het middelbaar zaten. Daarna gingen we allebei in Leuven studeren, zij klassieke filologie en ik (oude) geschiedenis. We zaten samen op kot en in dezelfde jeugdbeweging. Ondertussen waren ook onze ouders zeer goed met elkaar bevriend geraakt en spraken we mekaars ouders aan met ‘tante en nonkel’. Ook toen wij al lang niet meer met onze ouders op vakantie gingen, bleven zij dat wel doen.
We gaven samen les op dezelfde school waar we ook leerling waren.
En dan nu even terug naar het heden. We gingen maandag eerst iets samen eten en dan naar een lezing over de inquisitie. Die lezing was trouwens heel goed.
Maar wat mij het meest trof, gebeurde bij het begin van het eten: de verwijzing naar 14 februari als feest van de vriendschap!
Het doet deugd om een vriendin te hebben die is als een zus!
Pastor Chris
 |
| ©Pixabay |
