Gelukkig hoef je niet voor elk ei zo goed te kunnen tellen. Het evangelie spreekt bijvoorbeeld van een Samaritaan die genoeg had aan twee denariën (daglonen) en wat olie en wijn (van de belangrijkste ingrediënten van de vormsel- en communieviering van volgende zondag. U bidt toch mee?) om een neergeslagen man te (laten) verzorgen.
Misschien was dat laatste wel inspirerend voor een groepje landgenoten, die het initiatief namen om zes ziekenwagens - al enkele jaren oud, maar nog nooit gebruikt - op te kopen om ze vol medicatie en medisch materiaal naar Oekraïne te sturen, om daar ingezet te worden bij wie neergeslagen worden door het oorlogsgeweld. Ze vroegen de hulpbisschop om deze levensreddende voertuigen te zegenen, vorige vrijdag in Vilvoorde, samen met de katholieke priester van de Oekraïense gemeenschap in Brussel.
Ontroerd door het gebeuren, engageerde de bisschop zich om samen met de Kerk in onze stad - de kosten voor één van deze zes voertuigen ten laste te nemen, meer bepaald degene die nu al in het oosten van dat lijdende land wordt ingezet. (Er ontbreken nog wat centen, wie graag wil bijdragen: geef een seintje. U kan er zelfs belastingvrijstelling voor krijgen...)
Ik las vanmorgen in de krant hoezeer "burn outs" een plaag zijn van onze tijd. Stress wordt genoemd als boze dader en wie weet zit het verhoogde post-covid ritme er wel voor iets tussen. Of een 'ei' van heel veel geld hier soelaas kan brengen, zou ik durven betwijfelen. Zo'n ei van barmhartigheid, daarentegen, zou wel eens heilzaam kunnen zijn. Het ene ei is het andere niet.
Tony, pastor.
 |
| © Vicariaat Brussel |
