Lege kist

Enkele dagen geleden stapte ik een oude kerk ergens in Duitsland binnen. Daar stond een kist. Een oude, middeleeuwse kist. Het deksel stond open. Op de binnenkant stonden figuren afgebeeld. Voor de kist bevond zich een kaarsenstaander. Voortdurend kwamen er mensen kaarsjes aansteken. De kist zelf was leeg. Hoewel, bij nader inzien lag er een wit doek in en een bloem. Toen ik de kist aandachtiger bekeek, zag ik dat de figuren die aan de binnenkant van het deksel waren afgebeeld de personen waren die bij de begrafenis van Jezus betrokken waren: Jozef van Arimatea, Maria Magdalena en de andere vrouwen… Op de buitenkant van de kist waren slapende soldaten geschilderd.
Toen viel mijn euro. Deze kist was een middeleeuwse uitbeelding van het lege graf van Jezus. Het witte doek op de bodem van de kist verwees naar de zwachtels waarmee het lichaam van Jezus omwonden was geweest, zoals de verrijzenisevangelies ons vertellen.
Zeer waarschijnlijk was hier na de dienst van Goede Vrijdag het beeld van de gestorven Jezus in neergelegd. Sinds de paaswake was de kist leeg. Het lege graf…
Mensen komen hier in de paastijd kaarsjes aansteken om hun geloof in de verrezen Christus uit te drukken. Om te danken voor het leven. Om God te vragen hun leven te behoeden. Of om te bidden om leven voor hun overledenen.
Er zijn vele graven in onze wereld. De graven van onze geliefden die gestorven zijn. De massagraven waarover we nu weer horen. Maar één graf is leeg. Dat van Jezus. Christus is verrezen. Hij leeft en sinds ons doopsel leven wij met Hem, zelfs over de dood heen. God heeft getoond dat Hij sterker is dan dood en kwaad. Het Leven heeft het laatste woord.

Pastor Benno.

Het ‘lege graf’ in de Dom van Erfurt (Foto Lucas Lissnyder).