Zo machteloos...

Naadloos zijn we van de ene wereldcrisis in de andere gerold. Wat er als een constante doorheen loopt is een gevoel van absolute machteloosheid. We kunnen niets doen. Ik weet niet hoe het met u zit, maar als er één emotie is waar we wars van zijn, is het wel machteloosheid. Zijn wij niet allen "doeners"? We willen problemen aanpakken, ze verhelpen, 'er iets aan doen'. Maar dat lukt vandaag niet. We zien beelden op de televisie die ons helemaal opstandig maken, maar er schijnt geen oplossing voor te zijn.
Hier en daar is er toch wel actie. Ik zag dat een krant een actie lanceert om minder energie te verbruiken. Een dikkere trui bijvoorbeeld - in de scholen is er al lang een jaarlijkse "dikke truien dag". Broederlijk Delen roept trouwens ook al lang op om te versoberen en ook van onze energieverslaving te genezen. Als het Rusland geen pijn doet in zijn gasverkoop, is het toch goed voor de ecologie (en voor de portemonnee, vandaag niet te onderschatten...)
Er zijn acties voor solidariteit. Vragen om Oekraïense vluchtelingen op te vangen. Of financieel te helpen. Het is hartverwarmend. Ook in de gruwelijkste situaties is het onze menselijke verbondenheid die ons helpt overleven.
En toch... hoe belangrijk ook, het neemt het onze machteloosheid niet weg. De actualiteit zet als vanzelf op het spoor van Goede Vrijdag, van Jezus die op het kruis het hoofd buigt. Volgende week staan we daar opnieuw bij stil. Misschien zijn we de kracht van het gebed vergeten, die maar wordt ontdekt door wie de eigen machteloosheid durft erkennen. Het is God die de ware Vrede geeft... Na Goede Vrijdag volgt Pasen!
Laten we doen wat we kunnen... en het gebed daarbij niet vergeten!

Tony, pastor.