Onderweg

Sommigen onder u zijn allicht al thuis gekomen van vakantie, anderen zijn nog onderweg en nog anderen moeten nog vertrekken. Bij dat 'onderweg' zijn moest ik  denken aan het maisdoolhof van de speelboerderij 'De Drentse Koe' in Friesland, waar we dit jaar op vakantie waren. 

Vol goede moed begonnen ze eraan, de kleinste voorop, het was zijn eerste doolhof ervaring. Het doolhof is 1 hectare groot, dus voor die kleine beentjes best wel een flink eind stappen. En dan is er nog die eerste muur waar je tegenaan botst, eerste ontgoocheling... We zijn verkeerd,  we kunnen niet meer verder, wat nu?  Of bij een splitsing... Welke weg moeten we kiezen? Want we zijn al een beetje moe en willen niet graag verkeerd lopen. Gelukkig waren er hier en daar wegwijzertjes, kleine vraagjes die je helpen om te kiezen en je terug op weg zetten

Op het einde was het voor de kleinste genoeg geweest, gelukkig waren er dan papa's sterke schouders die hem thuis brachten.

Is dit ook niet een beetje de weg van ons leven? Soms gaat het voor de wind en loopt het als vanzelf maar dat is niet altijd zo. Op bepaalde momenten botsen we tegen een muur aan. Hopelijk leren we daar dan iets uit. Een nieuwe kans, het anders aanpakken... 

Maar er zijn nog euvels die moeten overwonnen worden, denken we maar aan de keuzestress die steeds op de loer ligt. Hoe kan ik onderscheiden welke de goede weg is?  Ik vraag mij af wie voor jou dan zo'n wegwijzer kan zijn? 

O ja, heb je ook al de sterke schouders mogen voelen? Ik vraag me af of jij je ook laat dragen op zo'n moment, want is dat niet het mooiste wat er is in het leven?

Ik wens je een behouden tocht, let op de wegwijzertjes en die sterke schouders, die wachten ook op jou als je moe en uitgeput bent.

Pastor Mariette

De weg door het maisdoolhof.
Misschien ook wel  de weg van ons leven.