Tentenweide

Neen dit is geen foto van de tentenweide van Werchter of een ander zomerfestival. Het is een beeld van de tentenweide van het afgelopen Pluskamp, net vóór volle maan. Een maanovergoten terrein met daarop de tenten van alle deelnemers. Overdag leven we voornamelijk buiten voor spel en ontspanning, de maaltijden en een gesprek op een of ander bankje. De leefgroepen krijgen een klaslokaal om naar eigen smaak en inspiratie in te richten en ook de stille ruimte werd binnen in een zaal klaargemaakt. Slapen gebeurt dus in tenten en dat vind ik heerlijk. Ik ‘herleef’ als ik de geur van tenten en gras ruik. Ik vind het ook gezellig om zo te slapen in een tent. Je zit in je eigen kleine ruimte en toch blijf je via alle geluiden verbonden met de natuur en de andere deelnemers. al of niet door hun gesnurk of een ochtendgroet als ‘goede morgen buurman’. ’s Morgens het licht doorheen het zeil zien schijnen en al weten dat het weer een zalige dag wordt. Slapen in een tent herinnert me ook aan de voorlopigheid van de dingen, je weet immers dat je hier niet voor altijd kan blijven, een kamp is eindig. Zo was het ook voor het volk van God op weg naar het beloofde land. Ook God ‘sliep’ en trok mee met hen in een tent: de Ark van het verbond onder tentdoek. We zijn hier niet voor eeuwig maar onderweg naar een andere bestemming. De tent zegt me dat we ons niet moeten vastpinnen op één plek maar durven opbreken om naar nieuwe horizonten. Geloven is toch een weg gaan, niet?

Pastor Guido

© Guido Vandeperre